کارلوس کی روش اعلام کرد که دیگر بازیکنان پرسپولیس را به تیم ملی ایران دعوت نخواهد کرد. آیا او می تواند چنین کند؟ این اولین پرسش پس از شنیدن و استماع  حرف های سرمربی تیم ملی ایران است.

در واقع کی روش چالش جدیدی ایجاد کرده، چالشی که بیشتر از بحث فنی شاید بوی دعوا می دهد، شاید هم برخی باشند که معتقدند این کار کی روش به دلیل این بوده که تیمش نظم درستی داشته باشد و بازیکنانش آن جور که سرمربی می خواهد در اختیار تیم ملی باشند نه آن جور که برانکو می خواهد.

پرسش دوم این است که آیا کی روش می تواند مثل کاری را که با رحمتی کرد، با بازیکنان پرسپولیس انجام دهد؟ در مورد رحمتی نه هواداران یک باشگاه خاص بلکه بسیاری از هواداران فوتبال ایران جلوی کی روش ایستادند اما کی روش همه دروازه بان هایش را با خودش به کنفرانس خبری برد و پای انتخاب خودش ایستاد و البته بعدها که رحمتی با قلعه نویی، مظلومی و منصوریان هم به چالش هایی رسید مشخص شد که شاید کی روش هم دلایلی برای این کار داشته است اما آن برخورد شخصی و اشتباهات فردی رحمتی بود.

اینجا اما بازیکنان پرسپولیس اشتباهی مرتکب نشده اند. در واقع بازیکنان پرسپولیس قربانی جنگ صندلی برانکو و کی‌روش در تیم ملی شده اند و خودشان هیچ اشتباهی نکرده اند و به این ترتیب حتی خود کی روش هم نمی‌تواند با قدرت کامل پشت حرفی که زده بایستد.

تغییر در ترکیب تیم ملی

اگر کی روش هر دو پا را در یک کفش کند و بخواهد بازیکنان پرسپولیس را دعوت نکند چه تغییراتی در تیم ملی ایران رخ خواهد داد؟ پرسپولیس بیرانوند، سیدجلال و رامین رضائیان را در ترکیب فیکس تیم ملی دارد، البته کامیابی نیا، امیری، انصاری، سروش رفیعی و ... هم در تیم ملی هستند اما فیکس بازی نمی کنند.

کی روش برای سید جلال جانشین دارد، از منتظری بگیرید تا پورقاز می توانند جای سیدجلال را پر کنند، کی روش شاید حتی به جای بیرانوند هم از اخباری یا مظاهری یا حتی حقیقی و مکانی استفاده کند. اما جانشین خوبی برای رامین رضائیان ندارد.

با این حال عبور از یک یا دو بازیکن برای رسیدن به نظم کی روشی که از قانون همه یا هیچ همیشه استفاده می کند و دنیایش یا سپید است و یا سیاه، غیرممکن نیست. او قبلا در کنار گذاشتن جباری ها، رحمتی ها، خلعتبری ها، عقیلی ها و غیره نشان داده که می تواند بازیکنان بزرگ را هم از تیم ملی بیرون بگذارد و حالا چالش جدیدی دارد، چالشی جدید و البته سخت تر از قبل چرا که کی روش برای جباری شدن مجتبی، رحمتی شدن سید مهدی، خلعتبری شدن محمدرضا و ... زحمتی نکشیده بود اما این مربی برای رضائیان شدن رامین، امیری شدن وحید، بیرانوند شدن علیرضا و ... تلاش زیادی کرده و زمان زیادی را گذرانده است.

مثل «روی کین»، شبیه رحمتی؟

آیا کی روش مثل روزهای رحمتی جلوی بازیکنان پرسپولیس را می گیرد یا تردید در درونش به وجود می آید و روی این تصمیم نمی ایستد؟ این بزرگترین چالش دوره مربیگری کی روش در ایران و شاید در تمام عمر مربیگری این مربی است. او پیش از این «روی کین» کاپیتان منچستریونایتد را با دوازده سال سابقه در تیم شیاطین سرخ به دلیل دخالت در اموری غیر از بازی کردن از منچستر اخراج کرده بود اما در آن مورد هم کین مقصر بود، این بار اما حتی اگر برانکو هم مقصر باشد بازیکنان پرسپولیس مقصر نیستند.