پايگاه خبري تحليلي «پارس»- محسن مهديان- یک مدل سکولاریسم هست که می گوید دین شما از سیاست تان جداست. این که هیچ.

اما یک مدل سکولاریسم هم هست که می گوید دین شما، سیاست ماست. پس هرنوع دین ورزی را موجب تقویت حزب و قبیله و عشیره خودشان می پندارند.

 وانمود می کند که مقصد دینداری در سیاست، آنها هستند و ایل و تبارشان.

نتیجه اینکه جریان اقلیتی در اصولگرایی وجود دارد که اجازه دینداری به مردم نمی دهد و کارکردش از این جهت با دیگر گروه های سکولار تفاوتی ندارد.

این جریان دین ورزی را در انحصار خودش می داند و معتقد است دین ورزی و ارزش مداری جز در قبیله آنها یافت نمی شود.
 
بنابراین انقلاب یعنی آنها. شهدا برای آنهاست. مقاومت را فقط آنها می فهمند و در یک کلام دینداری در سیاست آنها خلاصه می شود.

این جریان را در همین ایام ببینید. 

آمدن شهدا را تقویت شعار دلواپس ها دانستند. مهمترین پیام دستان بسته شهدای غواص را دستان باز خائنین مذاکره کننده نامیدند.

پیام تشییع جنازه را نه بزرگ به دولت معرفی کردند. طبیعی است که در چنین مراسمی احمدی نژاد هم باید روی سن برود و برای طرفدارانش دست تکان دهد.

شهداي غواص (2)

گویی که تشییع جنازه شهدا تجمع صنفی شان است...

این جریان انحصارگر اجازه دین ورزی به مردم نمی دهد. اینان اصولگرایان سکولار هستند.

دلواپسان سكولار (2)

اگر ذره ای سلیقه داشتند، بجای تریبون دادن برای اثبات محسن رضایی، از عراقچی به عنوان سخنران دعوت می کردند تا هم از مقاومت بگوید و علیه آمریکا حرف بزند و هم حضورش وحدت بخش باشد و هم پیامی که لازم است به غرب صادر شود.
 بدسلیقگی ها کردند، اما به برکت ظهور و حضور شهدا، جز پیام همدلی چیزی صادر نشد.