بارقه‌هاي اميد در واليبال
امريكا بارها در مسابقات جهاني و المپيك قهرماني را تجربه كرده، روسيه قهرمان المپيك لندن است و لهستان هم افتخارات زيادي در كارنامه دارد.
پايگاه خبري تحليلي «پارس»- شیوا نوروزی- پيروزي دوباره مقابل روسيه اميدها را براي صعود تيم‌ملي واليبال به دور دوم ليگ جهاني زنده كرده است و انتظار مي‌رود منتقدان فرصت بيشتري به شاگردان كواچ بدهند.
چهار شكست متوالي به امريكا و لهستان موجي از نااميدي را به واليبال ايران تزريق كرده بود. عملكرد درخشان تيم‌ملي در دوره گذشته انتظارها را به شدت بالا برده است. كسب عنوان چهارمي مسابقات 2014 اين ذهنيت را براي بسياري ايجاد كرده بود كه امسال هم از همان ابتدا شاهد بردهاي پي‌در‌پي تيم‌ملي خواهيم بود. اين انتظارات در شرايطي مطرح شد كه انگار نه انگار همگروه‌هاي ايران سال‌هاست كه بهترين‌هاي جهان هستند. امريكا بارها در مسابقات جهاني و المپيك قهرماني را تجربه كرده، روسيه قهرمان المپيك لندن است و لهستان هم افتخارات زيادي در كارنامه دارد. منتها دو شكست برابر تيم‌ملي امريكا و دو باخت به لهستان موجي از انتقادها را به همراه داشت.
بلندقامتان كشورمان كه چند هفته‌اي است در اردو به سر مي‌برند سرانجام طلسم ناكامي خود را در روسيه شكستند. تيم كواچ تشنه پيروزي بود و خوشبختانه دو برد شيرين در كازان به نام ايران ثبت شد؛ موفقيتي كه خيلي‌ها انتظارش را مي‌كشيدند، اگرچه دير اما در بهترين زمان به دست آمد. بايد بپذيريم در چهار بازي اول خبري از روحيه جنگنده‌اي كه از ملي‌پوشان سراغ داشتيم، نبود. به محض اينكه چند امتياز از حريف عقب مي‌افتاديم ديگر انگيزه‌اي براي تيم باقي نمي‌ماند. همين مسئله نگراني‌هاي زيادي را به همراه داشت. تا آنجا كه بيشتر كارشناسان اين موضوع را پاشنه آشيل تيم‌ملي معرفي كردند، موضوعي كه خوشبختانه در بازي پنجم برطرف شد.
رويارويي با روسيه در حالي اتفاق افتاد كه تيم به شدت به كسب يك پيروزي احتياج داشت. اين‌بار ملي‌پوشان با تكيه بر توانايي‌هاي خود و تاكتيك‌هايي كه سرمربي در نظر گرفته بود موفق به دشت اولين برد خود در ليگ جهاني امسال شدند. در بازي اول اگرچه يك ست را به روس‌ها واگذار كرديم اما همان يك ست سبب شد تا در بازي دوم اشتباهات گذشته را تكرار نكنيم و اين بار با نتيجه قاطع سه بر صفر از سد روسيه بگذريم. واليباليست‌هاي ايراني باز هم ثابت كردند كه موفقيت‌هايشان در سال‌هاي اخير اتفاقي نبوده است. در اين ميان اظهارنظرهاي برخي از كارشناسان، مسئولان فدراسيون و تيم‌ملي را ناراحت كرده تا آنجا كه ديروز داورزني تلويحاً پاسخ انتقادها را داد.
اگرچه تيم‌ملي در چند سال اخير موفقيت‌هاي زيادي را براي ورزش ايران به ارمغان آورده است اما نبايد فراموش كرد كه واليبال ايران تاكنون تنها در سه دوره از رقابت‌هاي ليگ جهاني حاضر بوده اما رقباي ما كاركشته‌تر از اين حرف‌ها هستند و سال‌هاي سال است كه خود را به عنوان قدرت‌هاي جهان معرفي كرده‌اند. بدون شك مصاف با ابرقدرت‌هاي واليبال براي هيچ تيمي كار آساني نيست، آن هم در رقابتي كه همه براي به دست آوردن سكوي اول تلاش مي‌كنند. حضور كواچ روي نيمكت از ديگر انتقادهايي است كه اين روزها به كرات مطرح شده. اين درست كه سرمربي فعلي تيم‌ملي كارنامه قوي در حد و اندازه‌هاي ولاسكو ندارد اما سال گذشته شاهد درخشش ملي‌پوشان در ليگ جهاني بوديم. بدون شك با كمي صبر و حوصله مي‌توان انتظار داشت كه تيم‌ملي واليبال در بازي‌هاي دور برگشت و در حضور هواداران خونگرم ايراني باز هم مي‌تواند درخشش دوره قبل را تكرار كند.
ارسال نظر