به گزارش پارس نیوز، مجید حسینی با ترابزون اسپور قرارداد بسته و بعد از کش و قوس های فراوان حالا یکی از بازیکنان این تیم محسوب می شود. قرارداد دفاع وسط تیم ملی در جام جهانی سه ساله است. دو سال قطعی و یک سال هم مشروط. فقط می ماند رای فدراسیون فوتبال درباره قانونی یا غیر قانونی بودن انتقال او که به نظر می رسد از این حیث هم حسینی با مشکلی مواجه نمی شود.

 

در قرارداد حسینی با استقلال، بندی وجود دارد که به او اجازه می دهد با پرداخت 100 هزار دلار جدا شود و پیراهن یک باشگاه اروپایی را بپوشد. درست متوجه شده اید، فقط 100 هزار دلار. حسینی هم با استفاده از این بند، با ترابزون مذاکره کرد و به توافق هم رسید تا به عضویت تیم پنجم سوپر لیگ ترکیه دربیاید.

 

استقلال که قبل از حسینی، از انتقال امید نورافکن هم سودی قابل توجه نصیبش نشده بود، حالا یا یک شکست دیگر در این زمینه مواجه شده. حسینی که از ابتدای حضورش در استقلال می شد پیش بینی کرد که یک بازیکن آینده دار است، به راحتی آب خوردن از این تیم جدا شده و فقط رقمی در حدود 700 میلیون تومان به باشگاه استقلال سود رسانده. رقمی که در مقایسه با نمونه های خارجی، بسیار ناچیز است.

 

از ایران خارج می شویم و کمی آنطرف تر می رویم. به اروپا و شمال هلند. شهری به نام آلکمار که  نماینده اش در اردی ویژه باشگاهی به نام آزد آلکمار است. باشگاهی که نه با هزینه دولت اداره می شود و نه منبعی ویژه برای تغذیه دارد. آلکمار برای کسب درآمد چشم به کمک های مالی مسئولان سیاسی شهر ندارد و البته در هیات مدیره این باشگاه هم شخصی نیست که بیاید و هزینه ها را تقبل کند.

 

فروش بازیکن تنها راه کسب درآمد و ادامه حیات باشگاه آلکمار است. باشگاهی که بازیکنان با استعداد را با رقم های ناچیز جذب می کند و آنها را با سود فراوان می فروشد. وینست یانسن مهاجمی بود که اول جولای سال 2015 و با 400 هزار یورو از باشگاه نه چندان مشهور آلمره سیتی در لیگ یک هلند به آلکمار منتقل شد. درست یک سال و 11 روز بعد، یانسن که با پاس های طلایی جهانبخش عنوان آقای گلی لیگ هلند را بدست آورده بود با مبلغ 20 میلیون یورو به تاتنهام رفت. یعنی با رقمی در حدود 50 برابر انتقال قبلی و البته سودی 19 میلیون و 600 هزار یورویی که به خزانه باشگاه آلکمار واریز شد.

 

حالا هم چنین سرنوشتی در انتظار علیرضا جهانبخش است. او که بعد از درخشش با پیراهن ان ای سی نایمخن و با مبلغی در حدود 2 میلیون یورو پیراهن آلکمار را پوشید، در آستانه انتقالی 22 میلیون یورویی به برایتون در لیگ برتر انگلیس است. یعنی آلکمار از حضور دو ساله جهانبخش و بازی با پیراهن این تیم، جدا از تمام موفقیت هایی که بدست آورده، 20 میلیون یورو هم سود می کند.

 

چرخه باشگاه داری در فوتبال اروپا اینچنین طی می شود و باشگاه ها با فروش بازیکن روی پای خود می ایستند و نیازی به کمک های مالی افراد مختلف ندارند. برخلاف ایران که باشگاه ها دولتی هستند و هزینه هایشان را سازمان ها و نهادهای کوچک و بزرگ پرداخت می کنند.

 

تفاوت استقلال و آلکمار در انتقال حسینی و جهانبخش، مبلغ 21 میلیون و 900 هزار یورو است. تازه اگر 100 هزار دلار حسینی را تبدیل به یورو کنیم، این اختلاف بیشتر هم می شود. اختلافی که نشان می دهد باشگاه ها در ایران فقط نام حرفه ای دارند و به هیچ وجه قادر نیستند راه های درآمدزایی را به کار بگیرند. مدیران باشگاه ها نیز مدیران هزینه هستند، پولی بیاید خرج می کنند و اگر هم نه که جواب تلفن بازیکن و مربی را نمی دهند و در پرداخت ها ناکام می مانند.

 

آلکمار ماکت کوچکی است از راه و رسم باشگاه داری در فوتبال اروپا. رسمی که در ایران هرگز نمی بینیم و نتیجه اش هم می شود انتقال یکی از استعدادهای لیگ و تیم ملی به ترابزون اسپور، تنها در ازای دریافت 100 هزار دلار. خنده دار نیست؟ نباید حسرت بخوریم؟ هر چند حسرت هم مشکلی را حل نمی کند.