کروات‌ها با توپ پر شروع کردند

 این بار هم با توجه به پیروزی قاطع آنها مقابل نیجریه‌‌‌‌ی بی‌حال و بی دست و پا، در اولین بازی‌شان در روسیه، به نظر می‌رسد کروات‌ها این بار هم می‌توانند فارغ از دیدرس رادارها به پیشروی خاموش به مراحل بالا ادامه دهند. در نبرد دیشب که در کالینیگراد، شهر دورافتاده ولی زیبای روس در کنار دریای بالتیک برگزار شد، کروات‌ها بدون اینکه آخرین حد توان خود را رو کنند، بر حریف متوسط‌‌شان پیروز شدند. احساس رضایت دسته‌جمعی تیم که در لبخندها و صورتهای خندان گلزن کرواسی، لوکا مودریچ و مربی‌اش زلاتکو دالیچ، به خوبی نمایان بود به دنیا این پیام را مخابره کرد که کروات‌ها انتظار دارند امسال حضور طولانی‌ای در جام جهانی داشته باشند.

در جام جهانی 98، داور شوکر به عنوان گلزنی قهار و مهارنشدنی و اسلاون بیلیچ به عنوان بارویی مستحکم در قلب خط دفاع کرواسی عوامل اصلی موفقیت این تیم بودند. اما بیست سال بعد، دارایی‌های کرواسی آنقدر غنی است که حتی تیم زیبا و باشکوه آن سال را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. مودریچ همین اواخر با رئال مادرید سومین قهرمانی پیاپی در لیگ قهرمانان اروپا را جشن گرفته، و ایوان راکیتیچِ بارسلونا چنان هافبک خلاق و بااستعدادی است که حتی لیونل مسی تحسینش کرده و او را یکی از بهترین‌ها خوانده. به این ترکیب دونفره، چهره‌ای مثل ماریو مانژوکیچ را اضافه کنید تا دریابید چرا کرواسی این بار سطح آرزوهای خود را این چنین مرتفع ساخته.

اما در مورد نیجریه، نگاه خیره و از سر ناامیدی مربی تیم، گرنوت روا به آسمان، خلاصه‌ای جامع از داستان این تیم آفریقایی بود. سرمربی آلمانی وعده داده بود نیجریه‌ای قدرتمند خواهد ساخت که در میادین، فوتبالی روان و شناور ارائه خواهد داد اما تیم جوان او دیروز نتوانست وعده‌های سرمربی‌اش را عملی کند. در گروهی که آرژانتین و ایسلند دیگر اعضای آن هستند، نیجریه اگر بتواند خود را از گوشت قربانی شدن گروه نجات دهد، موفقیت بزرگی بدست آورده. اگر از توان و تکنیک خارق‌العاده‌ی مهاجم جوان آرسنال، الکس ایووبی، صرفنظر کنیم نیجریه فاقد انسجام تیمی بود و حتی در جنگ‌های فیزیکی هم کم می‌آورد. وقتی اوگنکارو اتبو بدون اینکه مقصر باشد یک گل به خودی به ثمر رساند، انضباط تیمی نیجریه ناگهان دود شد و به هوا رفت. بعد از گل مودریچ که از روی نقطه‌ی پنالتی به ثمر رسید هم، سوپرایگل‌ها دیگر هرگز برای مقاومت تلاش نکردند.

نمایش نیجریه چیزی نبود که ده‌ها هزار هوادار این تیم که خود را به کالینینگراد رسانده بودند را راضی کند. این تیم ملی نیجریه بارها به عنوان نسل طلایی مورد تحسین قرار گرفته بود ولی دیروز در میدان متاسفانه نه شوری برانگیخت و دل کسی را بدست آورد. پیراهن‌های سبز تیره‌ی این تیم که طراحی نازیبایی داشت و گویی با دستپاچگی و از روی بی‌علاقگی طراحی شده بود هم به جذاب شدن عقاب‌های آفریقایی کمکی نکرد.

اما در نقطه‌ی مقابل، کرواسی، پرشور بود. زلاتکو دالیچ سرمربی کروات‌ها که میهن‌پرستی سرسخت است بعد از پایان بازی گفت " این برای همه‌ی کروات‌ها بود. برای هزاران نفری که با همه‌ی مشکلات و سختی‌ها برای حمایت از ما آمدند. حالا باید جشن بگیریم و به آرژانتین فکر کنیم ". دالیچ به حق باید از تماشاچی‌های هموطنش تقدیر کرده و آنها را ستایش می‌کرد. جمعیتی که با سر و صدای بی‌وقفه و کرکننده‌شان، کاری کردند معدود صندلی‌های خالی استادیوم کالینینگراد اصلاً به چشم نیاید.

هواداران کرواسی در بازی ملی هم طرفداری پرشور از باشگاه‌های خود را از یاد نبردند و هر جا کوچکترین جای خالی‌ای پیدا می‌کردند بنرهای تیمهای محبوب‌شان هایدوک اسپلیت یا دینامو زاگرب را آویزان می‌کردند.

کرواسی در شروع بازی زیر فشار سنگینی که حضور این هواداران بوجود آورده بود نمی‌توانست ریتم مناسب خود را پیدا کند. حتی راکیتیچ هم ساکن و بی‌تمایل به هجوم به نظر می‌رسید. ولی از بخت خوب کروات‌ها، نیجریه هم در این دقایق، کار چندانی برای استفاده از بازی نه چندان خوب کروات‌ها انجام نداد.

تا اینکه مودریچ پشت ضربه‌ی کرنر ایستاد. ضربه‌ی او با دخالت آنته ربیچ و مانژوکیچ به اتبوی بخت‌برگشته رسید ( بازیکنی که هفته‌ی گذشته به استوک‌سیتی پیوسته ). توپ بدون اینکه او روحش خبر داشته باشد به بدنش اصابت کرده و وارد دروازه شد. ناگهان کروات‌ها زنده شدند و نشاطی که تا آن لحظه از رسیدن به آن بازمانده بودند را بدست آوردند. مودریچ و راکیتیچ با پاسهای دقیق و زیبا نبض بازی را در دست گرفتند و مانژوکیچ همیشه خطرناک هم با ایستادن در محوطه‌ی جریمه‌ی حریف به کابوس آفریقایی‌ها تبدیل شده بود.

با تنگ‌تر کردن حلقه‌ی محاصره توسط کرواسی، روا چاره‌ای نداشت جز اینکه دست به قمار بزند. او همه‌ی انتقادها را به جان خرید و با بیرون کشیدن تنها ستاره‌ی واقعی نیجریه، ایووبی و به میدان فرستادن احمد موسی، ریسکی بزرگ را به جان خرید. موسی که سالها است در باشگاه زسکا مسکو توپ می‌زند به بازی در روسیه عادت داشت و روا شاید روی همین حساب باز کرده بود. ولی این تغییر نتیجه‌ای نداد و ایگالو در نوک حمله کاملاً منزوی بود. تا اینکه ویلیام تروست اکونگ با اشتباهی وحشتناک، در محوطه‌ی جریمه دستهای خود را دور مانژوکیچ حلقه کرد تا داور نقطه‌ی پنالتی را نشان دهد. در روزی که دیگر بازی‌ها شاهد از دست رفتن چندین پنالتی بود مودریچ فرصت را از دست نداد. او با خونسردی توپ را به گوشه‌ی سمت چپ پایین دروازه فرستاد تا فرانیس اوزوهو در خلاف جهت شیرجه برود. نیجریه خیلی دیر تلاش کرد دست‌کم اختلاف را کم کند و یک و دوی قشنگ موسا و اتبو فرصت خوبی برای این تیم فراهم کرد که از دست رفت.