چهره‌ جدید والیبال‌ ایران

به گزارش تابناک ورزشی، شکست این هفته در روئن فرانسه مقابل تیمی که طی سالهای اخیر در خانه اش هم گرفتن یک ست از والیبال ایران را در رویاهایش می دید، یادآور دهه‌هایی بود که والیبال ما زیرسایه سنگین کره و ژاپن قهرمان های سنتی قاره آسیا، باخت نزدیک را دستاوردی بزرگ قلمداد می کرد. اما آیا باخت به ژاپن و فرانسه درهفته اول لیگ ملت‌ها زنگ خطری برای والیبال ایران محسوب می‌شود؟

فراخوان انتقاد از رییس فدراسیون با امضای ضیایی

برای فدراسیونی که از آبدارچی تا دبیرآن طی۶ ماه اخیر تغییر کرده، همین دو باخت کافی‌ست تا انتقادها شروع شود؛ هر چند مشخص نیست ضیایی که سالها نفر دوم والیبال ایران شناخته می شد طی اینهمه مدت، چگونه با مهره هایی که تا این حد قبول شان نداشت، کار کرده است که به محض رسیدن به اتاق ریاست، قلم قرمز حذف را به دست گرفت؟ همین حجم انبوه تغییرات امروز به اهرمی علیه رییس تازه از راه رسیده بدل شده است. حتی عنوان می‌شود چند نماینده مجلس از داورزنی رییس سابق فدراسیون والیبال و معاون وزارت ورزش خواسته‌اند به موضوع باخت‌های اخیر ورود کند، البته این‌که چه کسی این مسوولیت و اختیار را به نمایندگان داده خود جای تردید و سوال است اما شاید بتوان در آن جهت گیری هایی هماهنگ شده با برخی مدیران ارشد ورزش ایران را هم جستجو کرد.

سرگیجه مربی صرب برای یافتن ترکیب اصلی

در سه مسابقه اول ایران در لیگ ملت‌های 2018 مشخص بود سرمربی صرب تیم ملی هنوزکه هنوز است، ترکیب ثابت را پیدا نکرده و با تغییر نفرات در پی یافتن نفرات اصلی اش می گردد. بازی اول در پست سرعتی به سامان فائزی و محمد موسوی بازی داد. با وجود اشتباهات پر تعداد فائزی در بازی دوم بود که به فکر استفاده از شفیعی افتاد و در بازی سوم برابر ژاپن، با وجود اشتباهات پرتعداد موسوی، هیچ جایگزینی برای او نداشت. فکر می‌کنید اوضاع در پست مهم بلند زن قدرتی بهتر بود؟‌ خیر! در ست چهارم بازی نخست، به شریفی ۱۹ساله میدان داده شد که تا قبل از این به عنوان تماشاچی هم رنگ چنین مسابقاتی را ندیده بود. کولاکوویچ از بازی بعدی عبادی‌پور، میرزاجانپور و قائمی را مدام عوض کرد و در نهایت هم با تعویض اشتباه قائمی و میرزاجانپور ست چهارم مقابل ژاپن که درآن چند امتیاز از حریف پیش بودیم را واگذار کرد. عدم شناخت سرمربی تیم ملی از بازیکنان با دوری ۶ ماهه او از لیگ ایران بی ارتباط نیست. او حتی مسابقات نیمه نهایی و فینال لیگ را هم به طور کامل ندید.

کولاکوویچ و رویای معماری نسل نوین والیبال ایران

از طرفی فراموش نکنیم در یک دهه اخیر مربیانی مثل ولاسکو با فرمول «اول دریافت تیم را درست کن، بعد به حمله فکر کن» عملکرد تیم ملی را بهتر کردند. مصدومیت جواد معنوی نژاد و دور بودن او از تیم ملی بر محاسبات سرمربی تیم تاثیرگذار بود. کولاکویچ میثم صالحی بازیکن بسیار جوانی را همراه تیم به لیگ ملت‌ها برده اما با وجود دو باخت برابر ژاپن و فرانسه یک امتیاز هم به این بازیکن فرصت بازی نداده است.

اینطور به نظر می رسد که سرمربی تیم ملی والیبال می‌خواست با اضافه کردن بازیکنان جوان، نامی ماندگارتراز ولاسکو برای خودش در ایران دست و پا کند و لقب «معمار نسل جدید والیبال ایران» را برای خود ذخیره کند و البته آماده تمدید قراردش برای دو سال دیگرشود؛‌ می‌خواست افتخار اضافه کردن چنین بازیکنان جوانی را به نام خودش ثبت کند اما واقعیت این بود که کاشف بازیکنان جوان کنونی تیم ملی مربیان تیم پایه ایران هستند که با این بازیکنان قهرمان نوجوانان جهان شدند.

از شعار مدال المپیک تا واهمه از حذف در مقدماتی!

درست است؛ شکست برابر ژاپن زنگ خطری برای تیم ملی و فدراسیون ضیایی بود. زنگ خطری که نشان داد همین چند ماه کافی است تا نام رییس پیشین دوباره فریاد زده شود. ژاپن تیمی ضعیف‌تراز روسیه، ‌برزیل، لهستان، ‌آمریکا، و حتی بلغارستان است و باخت‌های احتمالی برابراین حریفان در ادامه مسابقات، فشار بر فدراسیون رییس جدید را افزایش خواهد داد.

این نتایج در خلاف جهت اهداف بلندپروازانه ای است که داورزنی ترسیم کرد و از پله فدراسیون برای نشستن بر صندلی نفر دوم ورزش ایران بالا رفت؛ هدفی به نام مدال المپیک! این شعار هر روز از دسترس والیبال ایران دور و دورتر می شود و با این نمایش ها حتی صعود به المپیک آینده نیز در محاق قرار می گیرد.

در انتظار معجره معنوی نژاد

ناگفته پیداست که تغییر در ترکیب تیم ملی واضافه شدن معنوی‌نژاد، لژیونر والیبال ایران می‌تواند تا حدودی عملکرد تیم را نسیت به هفته نخست در فرانسه بهتر کند و مهمتراین‌که معجزه، زمانی در تیم ایران رخ خواهد داد که عملکرد سعید معروف و محمد موسوی در بازی‌‌های آینده متحول شود. این دو نه این‌که در سه بازی اول در اندازه نام‌شان نبودند که حتی عملکردشان در اغلب دقایق این سه بازی برای کارشناسان قابل درک فنی نبود. همه اینها دلیل نمی شود که جامعه والیبال نگران بازگشت به سطح گذشته والیبال؛ جایی که باید از ژاپن و کره و چین ترسید، نباشد.

انتهای پیام/