این چه وضع «ورزش» در «وزارتخانه» است؟

پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- این روزها حال ورزش خوب نیست اما برخی سعی می‌کنند رنگ آرامش را به دیوارهای بحرانی آن بزنند تا با ظاهرسازی‌های کوتاه مدت، بقای خودشان را در صندلی مدیریتی وزارت ورزش، فدراسیون‌ها یا هیات‌های ورزشی تحکیم بخشند.

نمونه‌های زیادی برای این موضوع وجود دارند که یکی از آنها، به فراموشی سپردن عملکرد ضعیف تیم ملی کشتی ایران در رقابت‌های جهانی در سایه عملکرد جوانان ایران در رقابت‌های پنجمین دوره بازی‌های داخل سالن آسیاست.

پرونده ناکامی تیم ملی کشتی آزاد ایران که در رقابت‌های جهانی فرانسه به عنوان نهمی سقوط و ضعیف‌ترین نتیجه چهار دهه اخیر را کسب کرد تا زمینه‌ساز درگیری مدیران این فدراسیون با مسوولان وزارت ورزش و جوانان شود، نباید به راحتی بسته شود اما انگار برخی دوست دارند، موفقیت‌های کوچک را بزرگ و ناکامی‌‎های بزرگ را کوچک جلوه دهند.

موضوع دیگر مشکلات اخیر در فوتبال و ماحصل فساد در این رشته ورزشی پرطرفدار است. در چنین وضعیتی اگر بخواهیم چشم روی فساد در آن ببندیم، به آیندگان خیانت کرده‌ایم و اگر بخواهیم برخی مسائل را مطرح کنیم، متهم حاشیه‌سازی می‌شویم.

فوتبالی که به قول رئیس آن «وقتی مناسبات فوتبالی را رعایت نکنیم و برابر مقررات کنفدراسیون فوتبال آسیا و استانداردهای لازم نتوانیم پیش برویم، بهتر است تعداد تیم‌های حاضر در لیگ خود را کاهش داده و مانند برخی کشورهای دنیا و متناسب با امکانات موجود کنیم» شرایط 16 تیمی بودن را هم ندارد، نشان می‌دهد که روز به روز در حال پسرفت کردن است.

وقتی باشگاه‌های بزرگی چون استقلال و پرسپولیس بدهکارند و برای دریافت مجوز حرفه‌ای و حضور در لیگ قهرمانان آسیا، دست به دامن مهلت و فرصت AFC می‌شوند یا نفت تهران که با مشکلات عدیده مالی روبه روست، هر روز یک سرمربی عوض می‌کند، چگونه می‌توان به آینده امیدوار بود.

زمانی که هر روز شاهد یک شکایت بین‌المللی از فوتبال به خاطر سوء مدیریت هستیم و متخلفان راست راست راه می‌روند تا بیت‌المال به دلار تبدیل شده و به جیب مربیان و بازیکنان درجه چندم برود و هیچکسی با متخلفان برخورد نمی‌کند، باید هم یکی مانند محمد دادکان بگوید: «یک سال در فوتبال را ببندید تا خیلی چیزها درست شود»

زمانی که یک بازیکن مانند مهدی طارمی همزمان با دو باشگاه قرارداد می‌بندد و با آبروی فوتبال‌‎مان بازی می‌کند اما در روزهایی که از سوی فیفا محروم شده، به اردوی تیم ملی دعوت می‌شود، دیگر چه چیزی می‌توان گفت.

آقای مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش و جوانان، درست است شما نبایستی به برخی امور رسیدگی کنید و مانند محمود گودرزی وزیر پیشین ورزش و جوانان در کوچکترین مسائل تیم‌ها و باشگاه‌ها ورود کنید اما از شما انتظار می‌رود در چنین مواردی با قدرت وزارتی ورود کرده و با متخلفان به شدت برخورد کنید.

البته به شما حق می‌دهیم که در برخی موارد، روابط اجازه نمی‌دهند ضوابط به بهترین شکل اجرایی شود که اگر این گونه بود الان باید علی اکبر طاهری و رضا افتخاری مدیرعامل دو باشگاه بزرگ ایران را برکنار و به خاطر مشکلات این دو باشگاه آنها را بازخواست می‌کردید.

اینکه این روزها دست به قلم شده و نامه‌ای برای مهدی تاج نوشته و خواستار بررسی دقیق و همه جانبه و ریشه یابی حکم فیفا درباره باشگاه پرسپولیس شده‌اید، اتفاق خوبی است اما این بررسی ریشه‌ای نباید همراه با محرومیت و جریمه سنگین برای خاطیان باشد؟

اینکه شما در این نامه با صراحت به این موضوع اشاره می‌کنید:«متأسفانه طی یک سال گذشته شاهد صدور احکام تنبیهی و مجازات‌هایی از سوی فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) علیه تعدادی از باشگاه‌های بزرگ و پرطرفدار کشور بودیم که در شأن جایگاه فوتبال ایران و هواداران عزیز و ارزشمند این باشگاه‌ها نیست» نشان می‌دهد خیلی دیر دست به قلم شده‌اید...

متاسفانه دراین یکسال مدیریت ضعیف مدیران انتخابی شما برای دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، فوتبال ایران را در آسیا و حتی جهان بی آبرو کرده و شاید هرلحظه حکم جدیدی برای این دو باشگاه صادر شود.

آقای وزیر، این مسائل قطره‌ای از مشکلات اخیر ورزش ایران است که به سادگی از کنار آنها عبور کرده یا قصد برخورد با این مسائل را دارید اما آنچه در حال از دست رفتن است، زمان و استعدادهایی‌اند که فدای مدیران ناکارآمد شده و می‌شوند...