فارغ از اینکه برنده دربی باشد یا بازنده ، او متفاوت ترین مربی تاریخ استقلال در دربی هاست. راست می گوید . او که همه همیشه از ترس و احتیاطش در طول فصل می نالند ، به دربی که می رسد ، خیلی با روزهای دیگرش فرق دارد. انگار استاد دربی است. ۴ دربی را برده ، یکی را باخته و یکبار مساوی کرده است اما در تمام این دربی ها ، فقط برای برد به میدان رفته است. همیشه از حریفش ، در دربی هجومی تر بازی کرده است. حتی همان دربی معروف را که با ۳ گل ایمون زاید باخت. تیم او سراپا حمله بود و وقتی دو گل پیش افتاد ، می توانست به رکورد ۶ تایی ها حمله کند اما شاید آن خوشحالی خودش کنار زمین و توپ هایی که محسن یوسفی و شریفات ، یک به یک و پشت هم خراب کردند ، آن سرانجام کابوس وار را برایش رقم زد. مظلومی یک ویژگی بزرگ دارد که متفاو.تش می کند از پورحیدری و قلعه نویی یا حتی علی پروین در نیمکت تیم مقابل. او این حقیقت را خیلی خوب شناخته و می داند چه باید بکند. تیمش را می فرستد برای بردن. به عکس قلعه نویی که بارها دربی را وقتی با یک گل جلو بوده هم وا داده است. مثل روزی که بیژن کوشکی را به زمین آورد و گل خورد یا روزی که علی علیزاده را به زمین فرستاد و باز بازی برده را مساوی کرد. برای بازی پرسپولیس برانکو هم او مثل همیشه اش اماده شده. تیمی که جوانتر از همه تیم های قبلی اش است. تیمی که جسورانه می رود برای بردن یا اقلا هجومی بازی کردن . سبک مربیگری مظلومی ، بهترین سبک برای بازی دربی است. از زمانی که او به دربی ها آمد ، این بازی ها برد را دوباره تجربه کرد. دوباره هیجان را به فوتبال برگرداند. مظلومی با این هیجان در سبک مربیگری دربی ، می تواند به بازی امروز هیجان ببخشد ، حتی اگر در پایانش بازنده باشد. اینکه آیا این دو سال خانه نشینی سبک پرویز آبی ها را عوض کرده است؟ دور از ذهن به نظر می رسد چون خودش شب قبل از بازی ها گفته:«برای دربی هیچ وقت در زندگی ام ترسو نبوده ام.»