تاریخ تكرار شد، این بار هم در شرق آسیا ، اما در اینچئون. تیم ملی والیبال ایران که چهار سال پیش در فینال بازیهای آسیایی با ژاپن بازی کرد و باخت. دوباره فینالیست شد و باز هم برای قهرمانی با ژاپن جنگید. جنگی تمام عیار که برنده اش ایران بود.شاگردان حسین معدنی اما این بار او را نداشتند. هر چند به هر جا که نگاه می کردند او را می دیدند. مثل چهار سال پیش. آنها مثل رقابتهای لیگ جهانی و قهرمانی جهان که برای شادی روح او بازی کردند و برنده شدند، این بار هم دلشان می خواست قهرمان شوند و شدند. آنها زنده یاد حسین معدنی را هم در این قهرمانی شریک می دانند. هرچند حالا سه ماهی است که دیگر نیست. والیبالی ها بعداز قهرمانی مثل همیشه درد دلهایشان را با حسین معدنی در اینستاگرام نوشتند. نوشتند تا بقیه هم بدانند، معدنی فراموش نشده.

سید محمد موسوی سرعتی زن و بهترین مدافع روی تور دنیا نوشته :« حسین آقا،دلمون برات تنگ شده،کاش بودی و میدیدی تیمت قهرمان شده. این قهرمانی تقدیم به روح حسین معدنی عزیز. روحت شاد.» شهرام محمودی پشت خط زن تیم ملی والیبال هم نوشته :«حسین آقا شاگردانت امروز طلایی شدند .همون آرزوی خودت که 4 سال پیش بهش نرسیدی. روحت شاد مرد بزرگ . همیشه به یادت هستیم.» پوریا فیاضی دریافت کننده تیم ملی که برگشت دوباره به تیم ملی را مدیون معدنی می داند هم ،مربی اش را فراموش نکرده :« حسین آقا این قهرمانی با همه شادیش تقدیم به تو.» نه تنها بازیکنان که اعضای کادر فنی هم زنده یاد معدنی را سهیم می دانند. سیامک افروزی پزشک تیم نوشته:« حسین جان بچه ها سنگ تموم گذاشتن و مطمئنم که همشون می خواشتند انتقامت را از ژاپن بگیرند که گرفتند. مدال طلا مبارکت باشه.» امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی والیبال جور دیگری حرف دل همه بازیکنان را تکمیل می کند:«که کادر فنی و بازیکنان تیم ملی والیبال این قهرمانی و مدال را به معدنی عزیز تقدیم می کنند. شاید این مدال باعث آرامش خاطر خانواده زنده یاد معدنی شود. بچه ها واقعا برای این قهرمانی ثانیه شماری کردند تا با بازی جانانه مقابل ژاپن ، باخت چهار سال پیش که دایما آنها را آزار می داد را جبران کنند. امیدوارم مرحوم معدنی هم راضی شده باشد.»