امام مجتبی(ع) در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشودند و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم(ص) را درک کردند و پس از آن حضرت حدود 30 سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب(ع) ملازمت داشتند. بعد از شهادت امیرالمؤمنان(ع) به مدت 10 سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال 50 هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی‌سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شدند و بر اثر همان زهر به شهادت رسیدند.

* « معین اصغری » شاعر جوان و آئینی کشورمان قطعه شعری را در مدح امام حسن مجتبی(ع) سروده است:

کلید کرب و بلا در متانت حسن است
قیام آنکه به نی شد قیامت حسن است

سکوتِ مسأله سازش فراتر از درک است
که حفظ وحدت امت، سیاست حسن است

نه با معاویه لبخند زد نه سازش کرد
به زیر سلطه نرفتن ظرافت حسن است

به رغم مدعیانی که در پی صلح‌اند
زمان گواه شکوه و شجاعت حسن است

فقط سکوت حسن را شنیده‌اند انگار
وگرنه جنگ جمل هم علامت حسن است

فقط نه اینکه به یادش دل من آشفته است
زمین... زمان... همه جا حرف غربت حسن است