شاعر؛ بازیگری است که نقش های مختلف را می سراید

محمد مهدی نادری شاعر و ترانه‌سرا ؛ در خصوص چگونگی  شکل گیری ایده در ذهن شاعر گفت: گاهی عواطف و احساسات همه کار را انجام می دهند و شاعر تحت تاثیر اتفاقات و عواطف خود یا دیگران قرار گرفته و شعر در جانش جوانه می زند. بنابراین همیشه اتفاقات درونی تاثیرگذار نیستند بلکه عوامل بیرونی نیز بر شعر شاعر اثرگذار خواهند بود. پس لزوما شاعر همیشه خود را نمی سراید بلکه همچون بازیگری می تواند در نقش‌های مختلف شعر را بپروراند.

 

وی افزود: از دیگر عواملی که موجب ایجاد ایده شعر می‌شوند، مطالعه شعر دیگران است. به این گونه که ایده های از قبل سروده شده در ذهن شاعر نقش می بندند و به طور ناخودآگاه تاثیر خود را بر سروده‌های شاعر می گذارند. از این رو توصیه می شود که شعر خوب بخوانیم تا تاثیر خوب بپذیریم اما نباید صرفا مضمون های تکراری سرود؛ زیرا شعرهای سروده شده نیازی به تکرار ندارند. مگر در مواقعی که بخواهیم در سطحی بالاتر زیبایی بیافرینیم.

 

نادری در پاسخ به این سوال که چگونه می توان شاعری مردمی بود، تصریح کرد: شاعر فرزند عصر و زمان خود است و نه فرزند قرن ها پیش. در گذشته شاعران اجتماعی بزرگ، مشکلات جامعه و زمان خود را به زبان همان عصر می سرودند تا ارتباط نزدیک تری با مردم برقرار کنند. البته باید به این نکته هم توجه کرد که گاهی به مقتضای مفاهیم و حرف حسابی که قرار است سروده شود، زبان تغییر می کند. مثلا بیان بی پرده مشکلات جامعه زبانی فخیم تر و با صلابت تر می طلبد و احساسات و عاشقانه ها زبانی ملایم تر. بنابراین برای بهتر ارتباط برقرار کردن با مردم باید به آن ها نزدیک شد، مسائل و مشکلات را لمس کرد و با درک احساسات، شادی ها و غم ها به زبانی نزدیک به مردم شعر سرود.

 

این شاعر در پایان پیرامون ویژگی های یک شعر خوب خاطرنشان کرد: شعر خوب در ابتدا باید اصل شعر بودن را در ذات خود داشته باشد، چه بسا متن ها و دل نوشته هایی که صرفا نام شعر گرفته و شعر نیستند. همچنین شعر باید به لحاظ فنی و قواعد سالم بوده و از نظر محتوا کامل باشد. در واقع در شعر حرفی برای گفتن و حسی برای ابراز نهفته است که کمال آن وقتی اتفاق می افتد که در بستر زیبایی ها و آرایه های ادبی بیان شود.