‫حضور فرماندهان بر فرش قرمز جشنواره‬

به گزارش پارس به نقل از تسنیم،سینمای ایران سال‌هاست که با یک مشکل اساسی دست به گریبان است. مشکلی که توجه به آن در سالیان ابتدایی فعالیت سینمای پس از انقلاب باعث رشد و رونق سینما شده بود و بی‌توجهی به آن در سال‌های اخیر باعث ریزش شدید مخاطبان سینما و بسنده کردن آن‌ها به تماشای فیلم و سریال‌های خارجی شده است. آثاری که در آن‌ها یک «قهرمان» وجود دارد و مخاطب اساسا به این خاطر به آن رقبت نشان می‌دهد که همواره دیدن انسان‌هایی آرمانی با شمایل قهرمان‌گونه، برای مخاطب جذاب است.


ایده‌ای که باعث خلق اولین اثر سینمایی محمدحسین مهدویان با نام «ایستاده در غبار» شد. او با توجه به این نکته مهم که مخاطب اصولا به سینما می‌رود تا آنچه که در دنیا واقع نمی‌تواند تماشا کند، بر پرده نقره‌ای سینماها ببیند، به سراغ یک قهرمان حقیقی رفته است تا با روایت زندگی او در قالبی جدید و ابتکاری، مخاطبش را در سینما میخکوب کند.

«ایستاده در غبار» با ایده استفاده از صداهای واقعی و مستند شهدا و چهره‌های سیاسی و تصویرسازی برای این صداها، توانسته راهی جدید را در سینمای ایران بگشاید. راهی که یک سر آن به سینمای داستانی و یک سر آن به سینمای مستند ختم می‌شود و او با خرق عادت و استفاده از پتانسیل موجود در هر دو گونه داستانی و مستند، مخاطبش را با فیلمی نو و ساختارشکن روبرو کرده است که هم به او لذت دیدن صحنه‌هایی جذاب از روزهای پرفراز و نشیب زندگی یک قهرمان واقعی را می‌چشاند و هم بخشی از تاریخ این کشور را در قالب یک اثر هنری ثبت و ضبط می‌کند.


ایده مرکزی فیلم که استفاده از صداهای مستند به جای دیالوگ‌گویی بازیگران است و محدودیت در منابع آرشیوی صداهای باقی‌مانده از شخصیت‌های اصلی فیلم، باعث شده تا فیلمساز وادار به انتخاب و گزینش بخش‌های مشخصی از زندگی حاج احمد متوسلیان، شخصیت اصلی فیلمش شود. البته این محدودیت مانعی در مسیر به تصویر کشیدن روایت زندگی این شهید نشده و جذابیت آن را کاهش نداده است چرا که هوشمندی مهدویان در دست‌چین کردن بخش‌هایی از زندگی این سردار شهید که قابلیت پرداخت سینمایی را دارد و چینش زنجیره‌وار آن‌ها به صورت درست و حساب‌شده،  مانع از به چشم آمدن این ضعف شده است.

البته در کنار دقت نظر و هنر مهدویان در انتخاب سوژه و ایده پرداختن به آن، نباید از تلاش سایر عوامل فنی به ویژه فیلمبردار، طراحی صحنه و لباس و جلوه‌های ویژه میدانی این اثر غافل شد. هنر دوربین هادی بهروز در انتخاب بهترین قاب‌‌ها و فیلم‌برداری چنین پروژه سخت و نفس‌گیری در کنار دقت نظر بهزاد جعفری طادی و تیم طراحی صحنه و لباس اثر، در توجه به نکات جزئی و رعایت ریزه‌کاری‌های مرتبط با طراحی صحنه و نوع پوشش متناسب با دهه 60 و البته هنرنمایی ایمان کرمیان و گروه طراحی و تولید جلوه‌های ‌ویژه‌، اولین اثر سینمایی محمدحسین مهدویان را تبدیل به یکی از ماندگارترین آثار تولید شده در ارتباط با قهرمانان دفاع مقدس کرده است.


علاوه بر این نباید نقش خوب هادی حجازی‌فر‌ بازیگر نقش حاج احمد متوسلیان را در این فیلم نادیده گرفت. بازیگری که می‌دانست باید در این فیلم دیالوگ بگوید اما صدای فرد دیگری جایگزین او خواهد شد و در خیلی از موارد نیز به واسطه ساختار ویژه فیلم، باید حس نقش را بدون استفاده از دیالوگ به تماشاچی منتقل می‌کرد که از عهده این کار نیز به خوبی برآمد و به قول فوتبالی‌ها «بازی بدون توپ» خوبی داشت.

مهدویان به لطف حضور این تیم حرفه‌ای و البته حمایت مالی به موقع و مناسب سرمایه‌گذاری قدرتمند در کنار خود، توانسته با تمرکز بر وجوه قهرمانی و دلاوری شخصیت حاج احمد متوسلیان و البته دوری از گزافه‌گویی‌ها و اغراق‌های مرسوم پیرامون این شخصیت‌ها، چهره‌ واقعی و بدون روتوش یک قهرمان را به تصویر بکشد. قهرمانی که جای خالی او سال‌ها‌ بود که در سینما و تلویزیون کشورمان احساس می‌شد و حالا بعد از 33 سال یکی از جوانانی که هم دوره او نبوده، به سراغ روایت زندگی او رفته است تا حداقل از میان انبوهی از چهره‌های شاخص آن دوران، به معرفی بهتر یکی از آن‌ها به نسل جدید کمکی کرده باشد.