خدمتکاران بهشتی برای این افراد

به گزارش پارس به نقل از افکار، از زید بن ارقم که رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده ‏اى نباشد که اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دینى خود براى خدا کند جز آنکه به وى از خدمتکاران بهشتى خادمى بدهد.

 1_  امام صادق (ع) فرمود: هر که از چهره برادر مؤمنش خار و خاشاکى برگیرد، خدا براى او ده حسنه نویسد. و هر که در روى برادرش لبخند زند، براى او یک حسنه باشد.

2_ امام صادق (ع) فرمود: هر که به برادر مؤمنش خوش آمد گوید، خدا براى او خوش آمد و مرحبا نویسد تا روز قیامت.

3_  امام صادق (ع) فرمود: هر که مقدم برادر مسلمان خود را که به او وارد شود گرامى‏ دارد و از او احترام کند، همانا خدا عز و جل را گرامى داشته است.

4_  از زید بن ارقم که رسول خدا (ص) فرمود: در امتم بنده ‏اى نباشد که اظهار لطفى در هر چه باشد به برادر دینى خود براى خدا کند جز آنکه به وى از خدمتکاران بهشتى خادمى بدهد.

5_  از امام صادق (ع) که رسول خدا (ص) فرمود: هر که برادر مسلمان خود را با سخنى، مهرورزى کند و گرامى دارد و گره گرفتارى او را بگشاید، پیوسته در سایه خدا است و با رحمت او مدد شود تا در این کار باشد.

6_  از جمیل، گوید: شنیدم امام صادق (ع) مى ‏فرمود: به راستى از آنچه خدا عز و جل مؤمن را بدان مخصوص ساخته، این است که او را شناساى احسان به برادران خود نموده گرچه اندکى باشد و احسان به بسیارى عطا نیست براى آنکه خدا عز و جل در قرآن خود مى‏ فرماید (۹ سوره حشر): «بر خود مقدم مى‏ دارند و گرچه تنگدست و بى‏ چاره باشند» سپس فرمود: «هر که از بخل خود محفوظ ماند پس آنان رستگارانند» هر که را خدا عز و جل به این صفت شناخت خداوندش دوست دارد و هر که را خدا تبارک و تعالى دوست دارد، روز قیامت مزد او را بى‏ اندازه بپردازد.

 سپس فرمود: اى جمیل، این حدیث را براى برادرانت روایت کن، زیرا که آن تشویق به احسان کردن است.

7_  مفضل می گوید، امام صادق (ع)  فرمود: به راستى که باید مؤمن به برادر خود تحفه‏ اى بدهد، گفتم: تحفه چه باشد؟ فرمود: فرش، متکا، خوراک، پوشاک، سلام، پس بهشت گردن کشد براى پاداش دادن به او (در دنیا) و خدا عز و جل به او وحى کند که: من طعام تو را بر اهل دنیا حرام کردم جز بر پیغمبر یا وصى پیغمبر، و چون روز رستاخیز شود، خدا عز و جل به او وحى کند که دوستانم را به تقدیم تحفه‏ هاى آنها پاداش بده، پس غلمان و حوریان بسیار از بهشت به درآید که به همراه آنها طبق هائى است با سرپوش‏هائى از لؤلؤ و چون اولیاء خدا نگاه کنند به دوزخ و هراس آن و به بهشت و آنچه در آن است، خردشان از سرشان ببرد و دریغ کنند که از آن طبق هاى طعام بهشتى بخورند و یک جارچى از زیر عرش فریاد کند: به راستى خدا عز و جل محققاً دوزخ را بر هر که طعام بهشتى خورده است حرام کرده و آن مردم، دست خود دراز مى‏ کنند و از آن طعامها مى‏ خورند.

8_  از امام باقر (ع) که فرمود: مؤمن به مؤمن حق واجب دارد که تا هفتاد گناه کبیره بر او پرده پوشى کند.

9_  اسحاق بن عمار گوید: امام صادق (ع) فرمود: اى اسحاق، تا مى‏ توانى به دوستان من نیکى کن، زیرا هیچ مؤمنى به مؤمن دیگر احسان و نیکى نکند و به او کمک ننماید جز آنکه روى شیطان را بخراشد و دلش را ریش کند.

پی نوشت:

أصول الکافی / ترجمه کمره‏اى، ج‏۴، ص:614تا 617.