به گزارش پارس به نقل از تسنیم، عباس آخوندی وزیر راه و شهرسازی در همایش ملی توسعه پایدار و متوازن منطقه‌ای که صبح امروز در وزارت کشور برگزار شد، گفت: بعد از ۳۵ سال از پیروزی انقلاب اسلامی و تجربه دو دهه گذشته در جمهوری اسلامی ایران و پشت سر گذاشتن جنگ، بد نیست که مروری بر مدیریت مناطق و اهداف جمهوری اسلامی ایران که تعالی معنوی و رفاه اجتماعی متعادل و پایدار بین آحاد ملت ایران بود، توجه کنیم.

وی ادامه داد: ما به هر شاخص که نگاه می‌کنیم در بحث‌های کمی و توزیعی دچار نقصان‌های جدی هستیم؛ ۱۱۰۰ شهر ایران کمتر از ۵۰ درصد شهرنشین دارد و این چیزی نبوده که دنبالش باشیم.

وزیر راه درباره آمار رشد حاشیه‌نشینی در کشور افزود: در مشهد ۳۰ درصد و در بندرعباس ۴۰ درصد حاشیه‌نشینی رشد داشته و در تهران آمار رسمی از این موضوع نداریم، البته پرند حاشیه‌نشینی مدرنی است که در دولت قبل طراحی شد؛ ما به‌دنبال حاشیه‌نشینی نبوده‌ایم.

آخوندی درباره حجم سرمایه‌گذاری در مناطق مختلف کشور گفت: حجم سرمایه‌گذاری در مناطق مختلف کم نیست، اما نتیجه آن این است که روزهای سالم ما در تهران کمتر از ۱۰ روز در طول سال است، بنابراین نمی‌توان گفت مجموع سرمایه‌گذاری‌ها منجر به رفاه پایدار در کشور شده، ضمن اینکه ما شاهد تمرکز جمعیت وحشتناکی در شهرها هستیم.

وی با بیان اینکه استانداران نمایندگان دولت مرکزی هستند نه مدیر مناطق، گفت: استانداران همیشه به‌دنبال اختیارات و بودجه استانی هستند و در زمانی حتی بحث تأمین خزانه استانی و مالیات استانی مطرح شد، اما باید در پاسخ گفت که استاندار بخشی از دولت مرکزی است و این زمانی محقق می‌شود که استان دنبال اختیار نسبی باشد.

وزیر راه یادآور شد: باید دوگانگی شهرداری و فرمانداری را در مملکت جمع کنیم، یعنی یا شهرداری یا فرمانداری را حذف کنیم یا اینکه حداقل بخش اداری را حذف کرده و بگوییم که دولت مرکزی تا فرمانداری تسرّی پیدا کند؛ ما دوگانگی دولتی را تا حد دهدار برده‌ایم و روزی باید در این مورد تصمیم‌گیری کنیم و کسی باید مسئولیت اجرای آن را به‌عهده بگیرد؛ تا کی می‌خواهیم پینگ‌پنگ بین دهیار، بخشدار و شهردار ادامه پیدا کند.

آخوندی در پایان گفت: مقامات سیاسی نباید در مدیریت و فعالیت صدور پروانه مداخله کنند، چرا که در آن صورت راحت‌ترین راه‌حل فروش ضوابط است؛ توسعه پایدار منطقه‌ای نیازمند مدیریت نسبتاً مستقل محلی است و باید سطح مدیریت محلی را در ایران روزی به رسمیت بشناسیم و ما نیازمند یک‌پارچگی در حکمروایی محلی و مدیریت بخشی هستیم.