آلزایمر سیاسی آقای رئیس‌جمهور درباره نرخ تورم

روز گذشته  مرکز آمار ایران نرخ تورم دوازده ماهه منتهی به اردیبهشت ماه ١٣٩٧ را 8  درصد اعلام کرد و حتی مدعی شد که  نرخ تورم نسبت به ماه گذشته یک دهم درصد کاهش پیدا کرده است، مساله‌ای که اگر بخواهیم با جیب مردم آن را مقایسه کنیم، با واقعیت همخوانی ندارد و عملا بیشتر شبیه شوخی می‌ماند.

انگار همین دیروز بود که آقای رئیس‌جمهور در اظهاراتش در اولین نشست خبری خود در سال 92 با نقد سیاست‌های اقتصادی دولت احمدی‌نژاد معیار نرخ تورم را جیب مردم دانست و آمارهای ارائه شده از سوی دولت وقت را رد کرد اما اکنون که خود بر لگام دولت نشسته است همان رویه را سابق را تکرار کرده و گویی اظهارات گذشته خود را فراموش کرده است.

اما بد نیست برای یادآوری هم که شده بار دیگر سخنان آقای پرزیدنت را با یکدیگر مرور کنیم، حسن روحانی در اولین نشست خبری خود در  تاریخ 15 مرداد سال 92 اظهارداشت: «در طول 100 روز اول همکارانم در بخش های مختلف همکارانم آمار و ارقام را صادقانه به مردم خواهند گفت. البته کم و بیش نخبگان و مردم از آمار خبر دارند. معیار اصلی تورم جیب مردم است نه بانک مرکزی و مرکز آمار.»

 از دولتی که هر روز بر حقوق کارمندان خود می‌افزاید و دستاورد بزرگ نجومی بگیران از جمله اقدامات اوست نمی‌توان انتظار داشت که به فکر حقوق ناچیز کارگران و شرمندگی آنان در مقابل زن و بچه‌هایشان باشد.

زمان گذشت و نه تنها صدروز که  هزار روز دیگر پس از آن آمد اما خبری از گزارش 100 روزه و صادقانه با مردم سخن گفتن از سوی آقای رئیس‌جمهور خبری نشد و حالا که پنجمین سال ریاست جمهوری روحانی نیز طی شده است و وارد ششمین سال کار روحانی شده‌ایم، اکنون مردم درک بهتری از اظهارات آقای رئیس‌‌جمهور دارند چراکه قیمت‌ها هر روز بالاتر می‌رود و کسی به فکر جیب مردم نیست.

جالب اینجاست که تدبیر و امیدی‌ها به جای اینکه به فکر مردم باشند، مفتخرانه به تک نرخی شدن نرخ تورم افتخار می‌کنند و این امر را دستاورد دولت خود جلوه می‌دهند اما کیست که نداند رکود  در سالهای اخیر اقتصاد کشور را درگیر خود کرده است و اگرچه با کاهش نرخ تورم روبرو هستیم اما این امر نه از جهت بهبود وضعیت اقتصادی است بلکه افت قابل توجه تقاضا و تعطیلی بسیاری از کسب‌ و کارها موجب چنین امری شده است.

هرچند از دولتی که هر روز بر حقوق کارمندان خود می‌افزاید و دستاورد بزرگ نجومی بگیران از جمله اقدامات اوست نمی‌توان انتظار داشت که به فکر حقوق ناچیز کارگران و شرمندگی آنان در مقابل زن و بچه‌هایشان باشد.

تناقض‌گویی مسئولان درباره بهبود وضعیت اقتصادی در کنار آمار رسمی از بانک مرکزی و مرکز آمار ایران خبر از کاهش سطح رفاه مردم می‌دهد و در واقعیت امر سفره‌ مردم کوچکتر شده است. در این شرایط بهتر است از آقای رئیس‌جمهور پرسید که هنوز اظهارات اولیه خود را درباره نرخ تورمی که معیار آن جیب مردم است را به خاطر دارد یا نه ، هرچند بعید نیست آقای رئیس‌جمهور این بار هم مانند گزارش‌های صدروزه‌ای که قول آن را داد ولی به آن عمل نکرد، کلا اصل قضیه را منکر شده و قضیه را منتفی کند.

در پایان باید گفت تدبیر و امیدی‌ها در شرایط فعلی که انتخابات گذشته است، دیگر کاری به جیب مردم ندارند و وضعیت اقتصادی مردم را به حال خود رها کرده‌اند، مساله‌ای که در درازمدت مخاطرات جدی را با خود به همراه دارد.