پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- پس از آزاد سازی رقه به دست نیروهای کردِ تحت حمایت آمریکا، اهمیت این شهر در معادلات میدانی و سیاسی سوریه بیشتر شده است. قدرت‌های نقش‌آفرین خارجی و بازیگران داخلی سوریه در رقه دارای منافعی هستند و هرکدام برای تحقق منافع خود در این منطقه تلاش می‌کنند، لذا دستیابی به یک توافق همه‌جانبه در خصوص این شهر، بسیار دشوار است.

ترامپ در سخنرانی خود اظهار داشت: «با آزادسازی رقه، به پایان داعش نزدیک می‌شویم و مرحله‌ی جدیدی در سوریه آغاز خواهد شد.» این در حالی است که پیتر هانا مشاور اسبق امنیت ملی آمریکا گفته است: «حضور نیروهای داخلی تحت حمایت ایالات متحده، در اجزای وسیعی از سوریه، یک پایگاه قدرت دیپلماتیک در مرحله‌ی انتقالی آینده سوریه تشکیل خواهد داد.» در همین حال نیروهای دموکراتیک سوریه(SDF) اعلام کردند که رقه به منطقه‌ی خودمختار کردی در شمال سوریه، ملحق خواهد شد و این برنامه‌ای است که آمریکا وعده داده است که آینده سوریه، به صورت فدرالی و با حکومت غیرمرکزی اداره شود. از سوی دیگر، دولت سوریه با استناد به قوانین بین‌المللی با حضور نیروهای نظامی آمریکا در شرق سوریه موافق نیست و با سیاست‌های تجزیه‌طلبانه آمریکا مقابله می‌کند. از طرفی ترکیه با قدرت گرفتن کردها و گسترش قلمرو سرزمینی‌شان در جنوب این کشور مبارزه می‌کند، زیرا قدرت‌گیری کردها را به عنوان ایجاد راهی برای جدایی کردهای داخل خود تلقی می‌کند. یکی از اهداف ایران و محور مقاومت نیز اتصال مرزهای عراق و سوریه و راه زمینی امن از ایران به لبنان است که حضور آمریکا و متحدانش در شرق سوریه و رقه این هدف را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

اما سوال اصلی این است که آمریکا از رقه چه بهره‌ای خواهد برد؟ طبیعی است که به دلیل عرب‌نشین بودن رقه، حکم‌رانی کردها بر این شهر تداوم نخواهد داشت. این چیزی نیست که آمریکا از آن بی‌اطلاع باشد. ممکن است طرحی که آمریکایی‌ها برای این منطقه تهیه کرده‌اند مطابق با پیشنهاد اندیشکده رند در گزارش «برنامه‌ای برای صلح سوریه» (a peace plan for Syria) باشد. در این گزارش پیشنهاد شده که نیروهای حافظ صلح سازمان ملل کنترل استان رقه را بر عهده گیرند و از درگیری قدرت‌ها در این منطقه جلوگیری کنند. برابر با این گزارش، این حضور تا پایان دولت انتقالی ادامه خواهد داشت و پس از آن، رقه به دولت بعدی سوریه تحویل داده می‌شود.

آنچه که اهمیت دارد این است که جبهه مقاومت ضمن جلوگیری از روند تجزیه سوریه، باید ابتکار عمل را برای مراحل بعدی در سوریه در دست بگیرد تا روند انتقالی مطابق خواسته‌ی آمریکایی‌ها پیش نرود.

 (*) اندیشکده راهبردی تبیین