رضایی:هنوز انقلاب وارد اقتصاد کشور نشده است

سردار محسن رضایی در یادواره شهدای تبلیغات که صبح امروز پنجشنبه در حسینیه ثارالله سپاه حضرت نبی اکرم(ص) کرمانشاه برگزار شد، اظهار داشت: کرمانشاه شهر خاطره های فراموش نشدنی، تاریخی، غیرت و ایستادگی و مردانگی است و مردم این خطه از ایران اسلامی همواره سرافراز بوده اند.

وی افزود: در دفاع مقدس در میان شهدا و جانبازان چهره های درخشانی وجود دارند که به جای سلاح آتش از قلم و بیان برای مبارزه با شیاطین بهره می گرفتند. سنگر ایمان می ساختند و خود در مقابل سلاح های آتشین دشمن بی سنگر بودند. ابزارشان قلم و بلندگو و پارچه هایی که روی آن ها الله اکبر و محمد رسول الله می نوشتند، بود.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با تاکید بر اینکه این شهدا مظلومیت را به گوش جهانیان می رساندند، گفت: شهدای عزیزی که کارشان تبلیغ بود و همان کار انبیا خدا را بر عهده داشتند. تبلیغات شغل انبیا، مصلحین و بزرگان دین و انسانیت بود. تبلیغات زبان حقیقت و باطل السحر شعرهای فتنه و شیطانی و ظلم بود و مبلغان ما دست خالی و امکانات کم تبلیغ می کردند.

رضایی تاکید کرد: واقعیت این است که جنگ ما و دفاع ما فرهنگی بود. امروز مبارزه ما نیز مبارزه فرهنگی است و دشمن هم همه نگرانی اش از این سلاح فرهنگی ماست. دشمنان از موشک ها ی ما نمی ترسند بلکه از الله اکبرهایی که از دل بر می خیزند می ترسند.

وی با بیان اینکه در دفاع مقدس همه جنگمان فرهنگی بود، گفت: در فیلم هایی که باقی مانده است، می بینید که امکانات نداشتیم،  رزمندگان از خانه ها اعزام می شدند و مادر بسیجی یک پیشانی بند یاحسین و یازهرا به پیشانی فرزندش می بست و او را می بوسید و می گفت که به جبهه برو. مبارزه و جنگ از در خانه ها و مقاومت از کوچه و خیابان ها و از همین بوسه های مادران و از این سربندها شروع می شد زیرا مبارزه ما فرهنگی بود.

وی با بیان اینکه مقاومت، نیت و قصد ما فرهنگی بود، گفت: ما آمده بودیم که صدای عدالت و عدالت خواهی را در دنیا به صدا در بیاوریم. ما آمده بودیم که با ظلم و ستم جهانی بجنگیم و ارزش های الهی را به جامعه خود برگردانیم. هم در انقلاب و هم در دفاع مقدس و امروز در مقاومت عراق، سوریه و فلسطین، مبارزه ما یک مبارزه فرهنگی بوده و هست.

فرمانده اسبق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به اعزام رزمندگان به جبهه ها گفت: سوار اتوبوس ها که می شدند، اتوبوس ها همه پرچم ها داشتند و پرچم های الله اکبر از پنجره اتوبوس ها بیرون می آمد و از دورادور معلوم بود که اتوبوس ها به سمت جبهه ایران حرکت می کنند. علامت ها پرچم الله اکبر بود. وارد منطقه جنگی که می شدند، بلندگو به دست های تبلیغات جبهه و جنگ آن ها را به فضای معنوی می برد. روحانی سخنرانی می کرد، مداح مداحی می کرد، نقاش نقاشی می کشید، ایستگاه های صلواتی از رزمندگان پذیرایی می کرد.

وی گفت: جنگ، نبرد و مقاومت و نیت رزمندگان ما فرهنگی بود.  اگر به غیر از این بود چه خانواده و مادری حاضر است که 3 – 4 فرزند دلبندش را خودش روانه جبهه کند. چرا روشنفکران غرب زده از این سرمایه و نعمت الهی که به ایران آمده است، شکر و قدردانی نمی کنند.

رضایی با اشاره به اینکه علیمات ها با قرائت قرآن در جلسات فرماندهان، دعا و ذکر و رمزهای اسلامی شروع می شد و نام عملیات ها هم  مانند بیت المقدس و فتح المبین اسلامی بود، گفت: جنگ ما از ابتدا تا انتها فرهنگی بود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه برخی امنیت و استقلال و آزادی را نادیده می گیرند، گفت: مشکل فقر و بیکاری را به جای اینکه به گردن خودشان بیاندازند، به گردان نظام جمهوری اسلامی ایران می اندازند.

رضایی تاکید کرد: بیکاری در ایران فقط مربوط به تحریم هاست یا هوادارن تحریم کنندگان ایران است. اگر در ایران بیکاری و تورم و فقر وجود دارد مربوط به شهدا و رزمندگان و روحانیت و علمای جمهوری اسلامی است یا مربوط به تحریم کنندگان آن ها در کشور؟! در این چهل سال اقتصاد ایران عمدتا دست خود اینها بوده است و هنوز انقلاب وارد اقتصاد کشور نشده است.

وی گفت: کشاورزی و صنعت و خدمات و بانکداری جمهوری اسلامی یک نظام سرمایه داری غرب زده است است که خود غرب زده ها تاکنون آن را اداره کردند و اجازه ندادند اسلام و انقلاب وارد اقتصاد شود و همه مشکلات را با تبلیغات فضای مجازی به جمهوری اسلامی نسبت می دهند.

وی افزود: امروز روز بازگشت به ارزش های انقلاب و وحدت انسجام همه دلسوزان پیرامون رهبر است. باید یدواحده ای تشکیل دهیم و روی ارزش ها پافشاری کنیم و بایستیم.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام تاکید کرد: چه کوته نظرند عده ای که فکر می کنند ما به دنبال پست و مقام هستیم. ما به دنیال شهادت هستیم. پست و مقام اما شهادت است و جانبازی. به ما حمله نکنند و بگویند نیروهای انقلاب دنبال پست و ریاست اند همه پست ها مال شما و شهادت و جانبازی را به ما بدهید.