به گزارش پارس به نقل از مشرق ، جنگنده های اف ۴ یا همان فانتوم از شهریور ماه سال ۱۳۴۷ وارد ایران شده و در سالهای هشت سال جنگ تحمیلی بار عمده دفاع هوایی و خصوصا حملات عمقی در خاک عراق را به عهده داشت. رادار اصلی به کار رفته در جنگنده های فانتوم ایران مدل APQ-۱۲۰ ساخت شرکت آمریکایی وستینگ هاوس است که مدل پایه این رادار نیز مدل APQ-۷۲ به شمار می آید.

APQ-۱۲۰ یک سری از رادارهای کنترل آتش ساخته شده توسط وستینگهاوس برای نمونه های گوناگون از فانتوم های اف-۴ است. از سال ۱۹۶۲ چندگونه از رادار کنترل سلاح اصلی توسعه پیدا کرد که شامل رادار APQ-۱۰۰ برای فانتوم های نمونه ی C و AN/APQ-۱۰۹ در فانتوم نمونه D و سرانجام AN/APQ-۱۲۰ در فانتوم مدل E ، که در تعداد بالا به ایران صادر شد.

این رادار در خود کشور سازنده، باز هم ارتقاء پیدا کرده و مدل های جدیدتری از آن به کاربران فانتوم در جهان ارائه شد. با پیروزی انقلاب اسلامی و قطع روابط ایران و آمریکا، پشتیبانی از جنگنده های فانتوم از طرف سازنده قطع شد اما هیچگاه پروازها و به روزرسانی ان توسط متخصصان نیروی هوایی ارتش متوقف نشد و "عمردهی انقلابی" به این جنگنده و سایر پرنده های نهاجا با قوت و قدرت ادامه پیدا کرد.

بعد از پایان ۸ سال جنگ تحمیلی و ادامه تحریم ها، پروژه های فراوانی برای ارتقاء جنگنده های نهاجا به انجام رسید که آخرین آن در هفته دفاع مقدس امسال معرفی شد. در جریان نمایشگاه نیروی هوایی که طی روزهای اخیر در منطقه مهرآباد برگزار می شود، غرفه جهاد خودکفایی نهاجا توضیحاتی مبنی بر طرح ارتقاء رادار APQ-۱۲۰ جنگنده فانتوم نصب کرده است.

بر اساس توضیحات مذکور، تصویر سه سامانه راداری در این بنر مشاهده می شود که دو تصویر پایینی مدل اصلی APQ-۱۲۰ بوده و تصویر بالایی مربوط به رادار جدید به نظر می آید.

این رادار جدید بر خلاف نمونه اصلی که هم اکنون روی جنگنده های اف ۴ کشورمان نصب است، یک دیش نیست بلکه از فناوری آرایه ای بهره می برد. در این مدل از رادارها که به عنوان "Planar array" در دنیا شناخته می شوند، به مانند مدل قبلی، دیش رادار همچنان به صورت مکانیکی به اطراف حرکت می کند اما حجم فرستنده و گیرنده ها در این گونه رادارها بیشتر شده و مقاومت آن ها در برابر جنگ الکترونیک نیز افزایش می یابد.

یکی از معروف ترین رادارها در این مدل سری APG-۶۶ ساخت آمریکاست که رادار استاندارد جنگنده های اف ۱۶ ساخت آمریکا محسوب می شود. این رادار در سالهای اخیر مورد چندین مرحله ارتقاء نیز قرار گرفته است. البته جنگنده های فانتوم ژاپنی نیز از این رادار بهره می برند.

رادار چینی KLJ-۷ نیز از دیگر نمونه های این گونه از رادارها به شمار می آید. این رادار چینی کنترل آتش در باند ایکس فعالیت کرده و به صورت اختصاصی برای پروژه جنگنده JF-۱۷ که توسط چین و پاکستان ساخته شده است توسعه پیدا کرده است.

رادارهای این سری، از گونه برد متوسط بوده و معمولا بردی بین ۱۰۰ الی ۱۵۰ کیلومتر دارد. این عدد برای رادار APQ-۱۲۰ در حدود ۹۰ کیلومتر در بهترین شرایط است. این ارتقاء توان کشف، رهگیری و مقاومت جنگنده های فانتوم ایرانی را شدیدا افزایش داده و نشان از تسلط ایرانی ها به یک فناوری بسیار مهم در صنعت هواپیماسازی است.

با توجه به اینکه توضیحات رسمی و اطلاعاتی درباره برنامه نصب این رادار روی اف ۴ های نیروی هوایی ارتش منتشر نشده، نمی توان در این خصوص اطلاعات خاصی را ارائه کرد اما همین که متخصصان کشورمان چنین رادار جدیدی را برای یک جنگنده مشهور نهاجا طراحی و ساخته اند، یک موفقیت بزرگ محسوب می شود.