تضمین دولت یازدهم برای پاک ماندن چیست؟!

 دولت یازدهم هر چند روز یکبار دولت قبلی را به نام فساد مالی می‌نوازد. رئیس دولت یازدهم بیشتر به شکل نمادین و معاون اولش با روش عملیاتی و برخی دیگر از مردان اقتصادی دولت هم به روش‌های انحصاری خود در رسانه‌ها با ادعای مفسده‌ای از دولت گذشته یا روشدن فسادی از آن دولت در دستگاه قضایی، دولت محمود احمدی نژاد را که به خود عنوان «‌دولت پاک » داده بود، مورد عنایت خاص قرار می‌دهند. 

در همه مفاسدی که قوه قضائیه به آن می‌پردازد و برخی از این مفاسد که خود دولتی‌ها مدعی می‌شوند نیز حرفی نیست و اصل ماجرا روشن است. اما آنچه روشن نیست و در آن حرف داریم این است که دولت یازدهم با تلاش برای افشا و اثبات مفاسد دولت گذشته چه چیزی را می‌خواهد ثابت کند؟ آیا از این طریق به دنبال آن است که ثابت شود دولت یازدهم پاکدست است؟! یعنی اگر ثابت کنیم دولت گذشته پاکدست نبوده است، به معنی آن است که دولت بعدی پاکدست می‌شود؟! منطق به شما می‌گوید که این نتیجه‌گیری غلط است و دولت یازدهم نمی‌تواند با آلوده نشان دادن دولت قبل، پاک بودن خود را ثابت کند.  پس شاید دولت یازدهم در پی القای این مطلب است که دولت گذشته غارت کرد و چپاول کرد، فلذا اکنون کار اداره کشور سخت شده است چون منابع و ثروت کشور به غارت رفته است! این را گفتم زیرا برخی مطالب القا شده از همین جنس است.

در جواب باید گفت این فرض هم به دو دلیل بی‌اساس است؛ اول اینکه منابع کشور ما چیزی نیست که با اختلاس و کم و زیاد شدن برخی حساب‌های بانکی و دولتی، کمر اقتصاد را بشکند. بلکه آن مفاسدی که کمر شکن است، اولاً مدیریت بدون تعهد و تخصص در سطوح مختلف دولتی و غیر دولتی است که بعضاً هم اکنون نیز جاری و ساری است و ثانیاً دست داشتن جمع قابل توجهی از کارمندان دولتی و غیر دولتی در مفاسد خرد است که این دومی هم اگر در دو سال اخیر بیشتر نشده باشد، کمتر نشده است. دلیل دوم در غلط بودن فرض دشواری اداره مملکت به خاطر مفاسد دولت گذشته این است که سیاستمداران با ورود به قدرت، قصد مدیریت صحیح و اصلاح گذشته را دارند و قطعاً قصدشان از ورود به قدرت، تنها این نیست که نسبت به مفاسد دولت‌های گذشته ناله و نفرین کنند. پس مقصود دولت از افشاگری‌های روزانه درباره مفاسد دولت قبلی نمی‌تواند بحث‌های مدیریتی باشد. 

شاید دولت می‌خواهد از این طریق به مردم تفهیم کند که انتخاب درستی در به روی کار آوردن این دولت داشتند و این روند انتخاب درست را در انتخابات‌های بعدی هم ادامه دهند! اگر دولت یازدهم چنین تصوری دارد، آیا از هم اکنون خود را مقابل این پرسش مردم نمی‌بیند که «‌تضمین شما برای پاک ماندن چیست؟» مردم می‌گویند اینکه رئیس‌جمهور مرتباً انتخابات سال 92 را انتخاب یک راه و ایده جدید از سوی مردم معرفی می‌کند، تضمین کافی برای پاک ماندن دولت یازدهم نیست، زیرا مردم در انتخابات‌های قبلی نیز رویکرد خود را تغییر داده و یک جناح و ساختار جدید سیاسی را به قدرت رسانده بودند اما این تصمیم مردم به پاک ماندن دولت منتهی نشد چون «‌پاک ماندن » اصولاً تصمیمی است که دولت‌ها می‌گیرند نه مردم، وگرنه خواسته اولیه مردم از انتخابات‌هایشان «‌پاک بودن» دولت‌ها بوده است.  

مردم می‌گویند اینکه رئیس دولت از دولت قبلی انتقاد کند و مفاسد دولت‌های قبلی را برشمارد تضمینی برای پاک ماندن نیست. رئیس دولت قبلی هم کم و بیش چنین می‌کرد و از گذشته‌ها داستان‌ها می‌گفت اما برخی مردان دولتی‌اش پاک نماندند. 

اینکه رئیس دولت به شمار رأی دهندگانش اشاره کند یا به شمار شرکت کنندگان در انتخابات یا به شاخص‌های دیگر آن – که گاهی چنین اشاراتی دارد – هیچ یک تضمین کافی برای پاک ماندن نیست. رئیس دولت قبل و انتخابات‌های قبل و قبل‌تر در همه شاخص‌ها رکورد زدند اما اینها نتوانست مانعی برای فساد برخی دولتمردان باشد.  روحانی و مخصوصا معاون اولش که به شکل عملیات ویژه، افشای فساد گذشته را دنبال می‌کنند و آن را تا شب انتخابات راهبرد اصلی خود قرار داده‌اند، باید به مردم برای پاک ماندن خود تضمینی فراتر از شعارهایی که به آن اشاره شد، بدهند. این افشاگری‌ها در وقت خود همچون خنجری به سوی همین دولت برخواهد گشت. هیچ چیز مثل این افشاگری‌ها رسن‌های پیوند مردم با دولت‌ها را قطع نمی‌کند. مردم روحانی و احمدی‌نژاد و رؤسای جمهور بعدی را از برخی جهات یک پیکر واحد می‌بینند. 

یکی از این جهات مسئولیتی است که رؤسای جمهور در برابر معیشت مردم و بیت المال دارند. اشتباه است اگر رئیس‌جمهوری فکر کند مردم در این وجه بین او و دیگری فرق می‌گذارند. اینجاست که یک رئیس‌جمهور هوشمند به جای بازکردن فضای فسق و فجور برای دولت‌های قبلی، این فضا را مدیریت می‌کند و این فرض صحیح را نادیده نمی‌گیرد که بسیاری از مردم، او و قبلی و بعدی‌اش را در داخل نظام تعریف می‌کنند و بر همین اساس هر تیری که او و مردان دولتش به سوی فساد دولت قبل پرتاب کنند، دیری نمی‌پاید که درد آن را در سینه دولت خود حس خواهد کرد.