علیرضا نیکزاد درخصوص مدیریت خشم اظهار کرد: خشم واکنش طبیعی موجود زنده نسبت به شرایطی است که فرد دچار ناکامی می شود و این احساس می تواند از یک هیجان خفیف ناخوشایند شروع شده و تا احساس عصبانیت شدید پیش رود.

وی خشم را مقدمه پرخاشگری دانست و افزود: اگرچه خشم احساسی طبیعی است که جزء هیجان های پایه به شمار می رود، ولی با توجه به اینکه خشم می تواند منجر به رفتار پرخاشگرانه شود شناسایی و مهار خشم و ابراز رنجش به شیوه ای جامعه پسندانه و غیر پرخاشگرانه ضروری است.

نیکزاد با بیان این که برای مدیریت خشم، فرد باید نسبت به علائم اولیه ایجاد خشم در خویش حساس شده و آنها را به محض بروز شناسایی کند، گفت: افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، گشاد شدن مردمک چشم، منقبض شدن عضلات، تغییر رنگ چهره (سرخ شدن یا رنگ پریدگی)،داغ شدن یا یخ کردن، بی حس شدن برخی قسمت های بدن و تغییر تنفس از جمله علائم بروز خشم است.

وی با اشاره به این که در اکثر مواقع، علت اصلی خشم، ناکامی است، افزود: وقتی فرد به دلایلی به خواسته خود نرسد، ناکامی ایجاد می شود و قطع شدن یک کار مورد علاقه، مورد بی اعتنایی یا بی توجهی قرار گرفتن، مورد ظلم واقع شدن، تحقیر یا مسخره شدن، آسیب دیدن از طرف دیگران و قرار گرفتن در معرض پرخاشگری از طرف دیگران از جمله ناکامی هایی است که موجب خشم می شود.

نیکزاد در ادامه به شیوه های مدیریت خشم اشاره و بیان کرد: چندین راه عملی برای مدیریت خشم وجود دارد این راه ها عبارتند از ایجاد تغییر در محیط/ ترک موقعیت، مقابله با افکار منفی، آرام سازی، حل مشکل و ابراز خشم خود به شیوه ای سازگارانه.

وی خاطرنشان کرد: مدیریت خشم به این معنی نیست که فرد اصلاً خشم خود را نشان ندهد، چرا که خشم و عصبانیت را نمی توان از زندگی حذف کرد ولی می توان آن را به شیوه ای سازگارانه کنترل کرد یعنی بدون انجام رفتارهای پرخاشگرانه، به دیگران نشان داد که از آنها رنجیده یا عصبانی شده اید.