ناوچه آدمیرال گورشکوف نیروی دریایی روسیه به عنوان کشتی اصلی پروژه ساخت مجموعه جدیدی از ناوچه‌های این نیرو در ماه اوت رسما به ناوگان نیروی دریایی روسیه خواهد پیوست و انتظار می‌رود مجموعه کشتی‌های سری آدمیرال گوروشکوف به ستون اصلی ناوگان اقیانوس پیمای نیروی دریایی این کشور تبدیل شوند.  

عملیات ساخت ناوچه‌های جدید آدمیرال گورشکوف نیروی دریایی روسیه سال ۲۰۰۶ در صنایع کشتی سازی سورنایا ورف (Severnaya Verf) سن پترزبورگ شروع شد. در آن زمان این نخستین کشتی جنگی بود که تمامی مراحل طراحی و ساخت آن پس از فروپاشی شوروی سابق اتفاق می‌افتاد.  

این پروژه صنایع کشتی سازی روسیه را با چالش عظیم ساخت ناوچه‌های جدید مجهز به فناوری‌های قرن بیست و یکم روبرو کرد که بسیاری از آن‌ها هیچگاه در نیروی دریایی روسیه به کار گرفته نشده بود.

به اعتقاد آندری کوتز تحلیل گر مسائل نظامی اسپوتنیک، این ناوچه با در نظر گرفتن تمام مسائل ممکن از جمله قابلیت نبرد با کشتی‌ها و زیردریایی‌ها با کارآمدی بسیار بالا، حمله به اهداف زمینی با تسلیحات نقطه زن، مقابله با هواپیما‌های دشمن، انجام ماموریت‌های نظارت و شناسایی و استفاده از مشخصه‌های کاهش سطح مقطع راداری طراحی شده است.

البته بلندپروازی‌های ساخت چنین کشتی پیشرفته‌ای بدون مشکل نیز نبود به طوری که رونمایی رسمی از آن با چندین بار تاخیر مواجه شده است.  

سرگئی شویگو وزیر دفاع روسیه در سال ۲۰۰۶ از به کار گیری شش فروند از ناوچه‌های سری آدمیرال گورشکوف تا سال ۲۰۲۵ در نیروی دریایی این کشور خبر داد.  

ویکتور موراخوفسکی سردبیر نشریه نظامی «زرادخانه سرزمین پدری» به اسپوتنیک گفت: ناوچه آدمیرال گورشکوف در حال حاضر پیشرفته ترین، به‌روزترین و شکست ناپذیرترین کشتی جنگی حاضر در نیروی دریایی روسیه است.

اصلی‌ترین نیروی حمله ناوچه آدمیرال گورشکوف به وسیله شانزده سامانه پرتاب عمودی کالیبر/اونیکس مخصوص پرتاب موشک‌های کروز فراهم می‌شود و از ۳۲ مجموعه سلول پرتاب موشک‌های دریاپایه پولیمت-ریدات (Polimet-Redut) نیز برای مقابله با اهداف هوایی در آن استفاده شده است.  

برای درگیری‌های نزدیک نیز از دو سامانه پالاش (Palash) استفاده شده است. چهار پرتابگر اژدر نیز برای مقابله با اهداف زیردریایی در ناوچه آدمیرال گورشکوف نصب شده است.  

سامانه‌های تسلیحاتی این کشتی جدید نیز به وسیله یک سامانه یکپارچه دیجیتال و همچنین سامانه‌های فوق پیشرفته رادیویی-الکترونیک به منظور پایش اهداف احتمالی کنترل می‌شوند.

این کشتی می‌تواند با سرعت سی گره دریایی حرکت کند و تا پنج هزار مایل دریایی را بپیماید. وزن آن نیز ۴ هزار و چهارصد تن است و به ۱۸۰ تا ۲۱۰ خدمه نیاز دارد.