آیا ترکیه در خاک سوریه به جنگ روس ها می رود؟

 

در این گزارش آمده است: پس از سرنگونی جنگنده روسیه به وسیله ترکیه، مقامات روس اعلام کردند آنکارا از خطوط قرمز عبور کرده است.  مقامات ترکیه نیز در پاسخ اظهار داشتند واقعیت اینست که روسیه از خطوط قرمز عبور کرده است. در نتیجه این اقدام، آنکارا جنگنده روس را منهدم کرد.

 

 ولادیمیر پوتین – رئیس جمهور روسیه – در سخنرانی سالانه خود در 3 دسامبر (12 آذر)، ترکیه را متهم کرد به روسیه از پشت خنجر زد و هم پیمان تروریست ها شد. وی، رجب طیب اردوغان – رئیس جمهور ترکیه -- را به پولشویی و معاملات نفتی با گروه تروریستی داعش متهم کرد.  رئیس جمهور روسیه در سخنان خود به طور تلویحی اشاره کرد: روسیه ممکن است علیه ترکیه به زور متوسل شود. این کشور همچنین تحریم هایی را علیه آنکارا تصویب کرد.

 

در ادامه گزارش با طرح پرسشی آمده است: آیا تشدید تنش میان ترکیه و روسیه به جنگ میان این دو کشور منجر خواهد شد؟

 

نگارنده گزارش در پاسخ به این پرسش می نویسد: ترکیه برای درگیری نظامی با روسیه انگیزه های مختلفی دارد. دریای سیاه دلیلی قانع کننده است که به درگیری ها میان آنکارا و مسکو دامن زند. زمانی که روسیه کریمه را اشغال کرد، بخش زیادی از دریای سیاه به وسیله نیروی دریایی روسیه تصرف شد. وجود یک پایگاه جدید هوایی روسیه در مرز جنوبی ترکیه، تنها پایگاه دریایی مسکو در سوریه و بمب افکن های روس که در لاذقیه و در نزدیکی فضای هوایی ترکیه قرار دارند، به این کشور انگیزه کافی می دهد تا با روس ها وارد جنگ شود. از سویی دیگر، جاه طلبی های رجب طیب اردوغان و تمایل وی برای ایجاد یک امپراتوری دیگر عثمانی در منطقه، باعث شده است وی در کنار مخالفان بشار اسد – رئیس جمهور سوریه -- قرار بگیرد. همین موضوع می تواند عامل تنش زای دیگری در روابط ترکیه و روسیه قلمداد شود. 

 

نگارنده گزارش در خصوص روسیه نیز می افزاید: ولادیمیر پوتین – رئیس جمهور روسیه –  نیز همچون اردوغان خواهان تشکیل یک امپراتوری از نوع اتحاد جماهیر شوروی است تا قدرت خود را به رخ جهانیان بکشد. برای تحقق به این هدف، وی باید به پیروزی هایی دست یابد. موفقیت های پوتین در گرجستان و کریمه با پیشبرد اهداف روس ها در سوریه تکمیل می شود. حضور نظامی روسیه در سوریه بیانگر آن است که مذاکرات صلح سوریه بدون موافقت مسکو امکان پذیر نیست. وجود تنها پایگاه دریایی روسیه در سوریه از دیگر دلایلی به شمار می رود که این کشور را برای سیاستمداران روس حائز اهمیت می کند. 

 

نگارنده گزارش در پایان اینطور نتیجه گیری می کند: واقعیت های ژئوپلیتیک نشان می دهد آنکارا و مسکو در نهایت مصالحه می کنند. این دو کشور دارای ارتش مدرن و شرایط اقتصادی مشابه هستند. مسکو و آنکارا شرکای تجاری مهمی برای یکدیگر هستند. از این رو، احتمال وقوع هر گونه درگیری، غیر محتمل به نظر می رسد.