اهمیت حدیث در میان مسلمانان به این دلیل است که کلام معصوم، از منابع اصلی استنباط احکام در فقه و عقاید در علم کلام محسوب می‌شود. همچنین احادیث از منابع اولیه پژوهش‌های تاریخی است.

پیامبر اکرم (ص):

یُؤتى بِاَحَدٍ یَومَ القیامَةِ یوقَفُ بَینَ یَدَىِ اللّه‌ِ وَ یُدفَعُ إِلَیهِ کِتابُهُ فَلایَرى حَسَناتِهِ فَیَقولُ: اِلهى لَیسَ هذا کِتابى فَاِنّى لا اَرى فی‌ها طاعَتى! فَیُقالُ لَهُ: اِنَّ رَبَّکَ لا یَضِلُّ وَ لایَنسى ذَهَبَ عَمَلُکَ بِاغتیابِ النّاسِ ثُمَّ یُؤتى بِآخَرَ وَ یُدفَعُ اِلَیهِ کِتابُهُ فَیَرى فیهِ طاعاتٍ کَثیرَةً فَیَقولُ: اِلهى ما هذا کِتابى فَاِنّى ما عَمِلتُ هذِهِ الطّاعاتِ فَیُقالُ: لاَنَّ فُلانا اغتابَکَ فَدُفِعَت حَسَناتُهُ اِلَیکَ.

روز قیامت فردى را مى‌ آورند و او را در پیشگاه خداوند نگه مى‌ دارند و کارنامه‌ اش را به او مى‌ دهند، اما حسنات خود را در آن نمى ‌بیند. عرض می کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من در آن طاعات خود را نمى‌ بینم! به او گفته مى ‌شود: پروردگار تو نه خطا می کند و نه فراموش. عمل تو به سبب غیبت کردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد دیگرى را مى‌ آورند و کارنامه ‌اش را به او مى ‌دهند. در آن طاعت بسیارى را مشاهده مى‌ کند. عرض مى‌ کند: الهى! این کارنامه من نیست! زیرا من این طاعات را بجا نیاورده ‌ام! گفته مى‌ شود: فلانى از تو غیبت کرد، حسنات او به تو داده شد.

جامع الاخبار (شعیری) ص ۱۴۷