به گزارش پارس به نقل از جام جم، ارائه واحدهای مسکونی ۵۰ متری، اختصاص مبلغ ده میلیارد ریال اعتبار در خصوص ازدواج جوانان، افزایش مبلغ هدیه ازدواج کارکنان، تدوین لایحه مشاوره قبل و بعد از ازدواج، اولویت استخدام جوانان متاهل، حذف ضامن وام ازدواج و تسهیلات ویژه زوجین جوان دستگاه ها از موارد ۹ گانه این بسته پیشنهادی است.

فارغ از این که وظیفه وزارتخانه ورزش و جوانان برای پیگیری بیشتر و جدی تر در این حوزه چقدر مهم است و این وظایف چقدر شفاف و روشن عملی شده، برخی از موارد پیشنهادی این بسته نیز می تواند محل بحث و انتقاد باشد.

بحث اولویت استخدام برای متاهلان از جمله این موارد است که برای هر دو سوی بحث ازدواج یعنی پسران و دختران بیشتر از راهگشایی، مشکل ساز خواهد بود. درباره پسران در سن ازدواج، وقتی شرط تاهل به عنوان اولویت مطرح و قرار می شود در موارد مشابه سهم شاغل شدن به فرد متاهل برسد، موضوع مهمی فراموش می شود. اگر نگوییم همه خانواده ها اما اغلب آنها شرط مهم و اولیه برای راضی شدن به ازدواج دخترشان را شغل در نظر می گیرند.

بیشتر خانواده ها حاضر نمی شوند دخترشان با پسری ازدواج کند که هنوز صاحب شغل نیست حتی اگر او بالقوه توانایی پیدا کردن شغل را داشته باشد، با این تفاسیر محروم کردن یا اولویت ندادن به پسران مجرد برای استخدام، بیشتر از هر چیزی مانع ازدواج آنها محسوب می شود و در نظر گرفتن چنین مساله ای در بسته پیشنهادی ازدواج جای بحث و سوال است.

اما پیش بینی این بند در مورد دختران به مراتب بیشتر از پسران اجحاف و غیرقابل قبول به نظر می رسد. در سال های اخیر افزایش تعداد دختران در دانشگاه ها که البته از شاخص های رسیدن به توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود، نشان داده نیاز آنها به بازار کار اگر بیشتر از پسران نباشد، کمتر نیست. پس دولت ها باید نسبت به تامین این نیاز بیشتر از هر زمانی جدیت به خرج بدهند، خصوصا که کارفرمایان دولتی و خصوصی اغلب بر استخدام نیروی مرد اصرار می ورزند.

از طرفی فرهنگ جامعه در ازدواج خصوصا در شهرهایی غیر از کلانشهرها به شکلی تعریف شده که پسران تقاضا دهنده و تصمیم گیرنده در ازدواج محسوب می شوند، با این تفاسیر چرا باید دختری تحصیلکرده و صاحب مهارت به دلیل مجرد بودن از حق استخدام محروم بماند یا دست کم در اولویت نباشد؟

با این تفاسیر به نظر می رسد باید در بسته پیشنهادی ۹ گانه ازدواج تجدیدنظرهایی صورت گیرد.