پارس به نقل از دنیای اقتصاد: « بنجول» ، « فرغون» و « قتلگاه متحرک» ، نمونه ای است از واژه هایی که کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم در قبال پیشروترین و مهم ترین صنعت حال حاضر ایران پس از صنعت نفت، به کار می برند. چندی پیش « محمدباقر قالیباف» (شهردار فعلی تهران و یکی از هشت کاندیدای ریاست جمهوری) ، خودروهای ایرانی را « فرغون آپشن دار» خطاب کرد و حالا رقیب او « محسن رضایی» نیز می گوید « خودروهای ایرانی قتلگاه متحرک هستند. » در اینکه صنعت خودرو عیب ها و ایرادهایی دارد و در اینکه مردم از قیمت و کیفیت آنها راضی نیستند، شکی نیست، اما اینکه « خودروسازی» تا به این حد ضعیف توصیف کنند نیز منصفانه به نظر نمی رسد. « خودروسازی» با همه داشته ها و نداشته هایش، لکوموتیو صنایع ایران به حساب می آید و اگرچه این روزها ضعیف شده و نفسش تنگ است، اما هنوز هم پرچمش بالاست. اگر نگاهی به بخش های مختلف صنعت و اقتصاد کشور بیندازیم، متوجه می شویم که « خودروسازی» با همه مشکلاتی که این روزها گریبان کل بخش صنعت و تولید را چسبیده، سر پا مانده و باد به پرچم آن می وزد. اینکه کاندیداهای ریاست جمهوری یازدهم از ضعف های صنعت خودرو انتقاد می کنند، به هیچ وجه بد و غیرمنطقی نیست، اما وقتی انتقادها رنگ و بوی تبلیغاتی می گیرند، غیرمنصفانه می شوند و صرفا تبلیغاتی. از طرفی، باید از کاندیداها پرسید در کنار « فرغون» خواندن و « قتلگاه متحرک» دانستن خودروهای ایرانی، آیا راهکاری هم برای « بنز» شدن و « لیموزین» شدن آنها دارند؟ آیا هدف از انتقادها به صنعت خودرو، بهبود و پیشرفت آن است یا فقط تبلیغات و به دست آوردن دل رای دهنده گان؟ باید دید در این ۱۳ روز باقیمانده تا انتخابات یازدهم، کاندیداها دوباره چه ها از صنعت خودرو خواهند گفت.