ماتيك‌هاي تقلبي در چمدان «واردكنندگان رسمي»!
وليد اقلام تقلبي با همان برندها را به كشورهاي ثالث مانند چين سفارش مي‌دهند و از اين به بعد، نه جنس اصل، كه جنس تقلبي و غيربهداشتي را وارد بازار مي‌كنند و سودهاي هنگفت به دست مي‌آورند.
پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- محمدرضا هادیلو- عرضه لوازم آرايشي تقلبي «برندهاي مشهور» از سوي «واردكنندگان رسمي» خبري است كه طي روزهاي اخير در رسانه‌ها منتشر شده؛ خبري مبني بر اينكه« هم‌اكنون پرونده سه شركت كه «برندهاي بسيار معروف» را در زمينه لوازم آرايشي توزيع مي‌كردند به صورت جدي در سازمان تعزيرات حكومتي در حال رسيدگي است و در اين راستا نيز دستور توقيف كالاهاي‌شان صادر شده است.» اما مسئله وقتي نگران‌كننده مي‌شود كه بدانيم در شرايطي سالانه بيش از ۲ ميليارد دلار لوازم آرايشي در ايران مصرف مي‌شود كه ورود لوازم آرايشي به صورت قاچاق دهها برابر رسمي آن است.
خبر ورود لوازم آرايشي تقلبي توسط واردكنندگان برندهاي معروف با مجوزهاي دولتي آنقدر شوك‌برانگيز بود كه ديگر نمي‌توان به قاچاقچيان اين عرصه خرده گرفت!
اين بار حمله به سلامت زنان و دختران ايراني نه توسط واردكنندگان بي‌نام نشان و قاچاقچيان كالا، كه به وسيله واردكنندگان شناخته شده و با نام‌هاي آشنا و برندهاي معروف انجام شده است.
با استناد به گزارش وزارت بهداشت، ايراني‌ها سالانه بيش از ۲ ميليارد دلار لوازم آرايشي استفاده مي‌كنند و اين در شرايطي است كه ما بدترين وضع را از نظر قاچاق، در فرآورده‌هاي آرايشي داريم و ورود لوازم آرايشي به صورت قاچاق دهها برابر از واردات رسمي آن بيشتر است. در همين رابطه چند ماه پيش بود كه رئيس سازمان غذا و دارو گفت: «ايران از نظر جمعيت هفدهمين كشور جهان است اما از نظر مصرف لوازم آرايشي هفتمين كشور دنياست.»
به گفته رسول ديناروند واردات رسمي لوازم آرايشي حدود يك ميليارد دلار در سال است اما بيش از اين ميزان مواد آرايشي قاچاق وارد كشور مي‌شود. به گفته وي «بيشتر لوازم آرايشي مصرفي در كشور ما جزو لوازم آرايشي گرانقيمت نيستند و سهم بالايي از بازار در اختيار اقلام بي‌كيفيت و غيربهداشتي و ارزانقيمت چيني است.»
گرگ‌هايي در پوست ميش
يك قانون در تجارت دنيا وجود دارد و آن هم اينكه هر نام تجاري را نمي‌توان يك برند دانست. براي اينكه يك‌نام تبديل به برند شود، بايد دشواري‌هايي را از سر بگذراند. بايد سال‌ها در عرصه توليد محصولاتش حضور فعال داشته باشد تا مشتري‌ها به آن اعتماد كنند و نامش اعتبار يك محصول باشد. براي همين، برندهاي خاص هميشه در تلاشند تا به هر نحو ممكن از اعتبارشان دفاع كنند اما در ايران، «سودجويي» به هر قيمت ممكن حرف اول را مي‌زند. البته شايد واردكنندگان كالا و در كنار آنها، برندها هم خوب فهميده‌اند كه بازار تشنه ايران هر كالا و محصولي را بدون توجه به كيفيت و نام و نشانش فقط مي‌بلعد و مي‌خورد تا مبادا در مصرف‌زدگي عقب بماند!
هر‌چند توزيع لوازم آرايشي غير بهداشتي و تقلبي با برندهاي مشهور شوك بزرگي به بازار وارد كرد و با اينكه رئيس شعبه ويژه رسيدگي به جرائم و تخلفات پزشكي، درماني و دارويي سازمان تعزيرات حكومتي استان تهران نيز بر ورود لوازم آرايشي تقلبي توسط برندهاي معروف و شناخته شده صحه گذاشته و شيوع تقلب در عرضه لوازم آرايشي و بهداشتي را در حد فاجعه توصيف كرده و گفته: «تاكنون سه پرونده بزرگ ملي در مورد تقلب در عرضه اين لوازم به صورت جدي در سازمان تعزيرات حكومتي در حال رسيدگي است» اما سؤال افكار عمومي اين است كه واقعاً به غير از آنچه كه كشف شده، چند درصد از لوازم به اصطلاح تأييد شده و مارك‌دار بازار، تقلبي و غير بهداشتي هستند؟
عصر ايران اعلام كرده مرتضي خدايي گفته: «اخيراً با پرونده‌هايي مواجه هستيم كه برخي از واردكنندگان اصلي برندهاي معروف لوازم آرايشي و بهداشتي با سوء‌استفاده از وضعيت نابساماني كه در اين حوزه وجود دارد، در كنار توزيع اندك محصولات اصلي، اقدام به توزيع گسترده لوازم آرايش تقلبي با همان برند مي‌كنند.»
رئيس شعبه ويژه رسيدگي به جرائم و تخلفات پزشكي، درماني و دارويي سازمان تعزيرات حكومتي استان تهران در زمينه چگونگي تقلب از سوي اين شركت‌ها نيز تصريح كرده: «اين شركت‌ها بخشي از كالا را با اخذ مجوز و با برند اصلي وارد كرده و سپس از طريق مراكز فروش غير‌رسمي مانند آرايشگاه‌ها و كلينيك‌هاي غير‌مجاز توزيع و پس از تثبيت كالا، ساخت همان محصول را با كيفيت بسيار پايين‌تر به كشورهاي ديگر سفارش مي‌دهند و سپس به صورت قاچاق وارد و در بازار عرضه مي‌كنند.»
شركت‌هاي معتبر از نقشه ويژه‌اي براي ورود لوازم غير بهداشتي و تقلبي به كشور استفاده مي‌كردند، به اين نحو كه ابتدا لوازم آرايشي معتبر و برند را از كشورها و شركت‌هاي اصلي خريداري مي‌كنند و مراحل قانوني ثبت و اخذ مجوزش را در داخل مي‌گيرند و آنها را وارد بازار مي‌كنند. از آنجا كه اين اقلام، اصل و باكيفيت هستند، بازار از آن استقبال مي‌كند و اينجا، نقطه آغاز ماجراست يعني واردكنندگان كه هم مجوزهاي قانوني را دارند و هم بازار را، در اقدامي غيرقانوني و غيرانساني، توليد اقلام تقلبي با همان برندها را به كشورهاي ثالث مانند چين سفارش مي‌دهند و از اين به بعد، نه جنس اصل، كه جنس تقلبي و غيربهداشتي را وارد بازار مي‌كنند و سودهاي هنگفت به دست مي‌آورند.
آرايش، اصل زندگي برخي‌هاست
زنان ايراني38 ميليون نفر از جمعيت نزديك به 80 ميليوني ايران را تشكيل مي‌دهند. دختران هم نيمي از جمعيت دانشجويان را به خود اختصاص داده‌اند و زنان در جامعه شاغل عضوي ثابت شده‌اند، آن هم نه فقط در ادارات دولتي بلكه در دل بازارهاي اقتصادي نيز حضور دارند. در كنار اينها ايراني‌ها رتبه‌هاي حرف و حديث‌دار زيادي را به خود اختصاص داده‌اند كه رتبه اول مصرف نوشابه در دنيا و رتبه هفتم دنيا و دوم خاورميانه در مصرف لوازم آرايشي از جمله آنهاست. اما وقتي يك روزنامه فرانسوي در گزارش خود در مصاحبه با يك زن ايراني مي‌نويسد: «غالب زنان ايراني هر روز صبح به محض برخاستن از خواب مشغول آرايش مي‌شوند، حتي اگر بيمار هم باشند بر اين باورند كه بايد آراسته و آرايش‌كرده در مجامع عمومي ظاهر شوند!» بايد منتظر حرف و حديث‌هاي جديدتري نسبت به مصرف نوشابه بود.
تا امروز مي‌گفتيم، بر اساس آمارهاي مستند، حدود 90 درصد محصولات آرايشي موجود در بازار ايران به صورت قاچاق وارد كشور شده و هيچ‌گونه نظارتي بر اين واردات از سوي دستگاه‌هاي متولي صورت نمي‌گيرد. ولي از اين پس بايد بگوييم از آن 10 درصد لوازمي كه فكر مي‌كرديم سالم و قابل اعتماد هستند هم چيزي باقي نمانده و همه غيربهداشتي و تقلبي و ضربه‌اي بر پيكر سلامت جامعه و شهروندان هستند.
ارسال نظر