حجاب مختص به اسلام نیست

اصل حجاب و پوشش امری فطری و سرشته با خلقت بشر  است. یکی از دلایل اساسی آن داستان آدم و حوا است. آن هنگام که از بهشت اخراج شدند و پوشش خود را از دست دادند (عورتشان آشکار شد)، سریع خود را با برگ درختان پوشاندند که این نمونه آشکاری از فطری بودن مسئله حجاب است؛ به نحوی که در قرآن کریم در سوره اعراف آیه 22 آمده است: «فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا یخْصِفانِ عَلَیهِما مِنْ وَرَقِ....»آدم و حوا از آن درخت ممنوعه چشیدند، پوشش خود را از دست دادند و به سرعت با برگ درختان بهشتی خود را پوشاندند[1].

این پوشش سریع آدم و حوا ناشی از احساس شرم از برهنگی حتی بدون حضور ناظر بیگانه، بیانگر ذاتی و فطری بودن حجاب است. بنابراین سابقه حجاب به زمان خلقت حضرت آدم و حوا برمی گردد.

رواج حجاب در بین زنان قوم یهود غیر قابل انکار است

برای شناخت موضع دین یهود در مورد حجاب و عفاف، دو منبع مهم در دسترس است که یکی از آنها کتاب مقدس یهودیان یعنی تورات و دیگری متن نسبتا مفصلی  به نام تلمود است، که در حقیقت به عنوان شریعت شفاهی یهودیان شناخته می شود که محصول تلاش عالمان یهودی در طول تاریخ است.

فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است: بعضی از آنها جنبه روانی دارد و بعضی جنبة خانه و خانوادگی، و بعض دیگر جنبة اجتماعی و بعضی مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او.

مورخین، نه تنها از مرسوم بودن حجاب در بین زنان یهود سخن گفته‌اند، بلکه به افراط ها و سخت گیری‌های بی شمار آنان نیز در این زمینه تصریح کرده‌اند. در «تلمود» اصلی‌‌‎ترین کتاب فقهی که به گفته ویل‌دورانت، اساس تعلیم و تربیت یهود است، بر لزوم پوشاندن سر از نامحرمان، لزوم سکوت زن و پرهیز از هرگونه آرایش برای سایر مردها، پرهیز از نگاه زن به مردان بیگانه، اجتناب از نگاه مرد به زنان نامحرم‌ و لزوم پرهیز از هر امر تحریک‌ آمیز، تأکید شده است.

برابر حکم سخت‌گیرانه تلمود، اگر رفتار زن فضیحت ‌آمیز باشد، شوهر حق دارد او را بدون پرداخت مبلغ کتوبا (مهریه) طلاق دهد و زنانی که در موارد زیر به رفتار و کردار آنها اشاره می‌ شود، ازدواجشان باطل است و مبلغ کتوبا (مهریه) به ایشان تعلّق نمی ‌گیرد: زنی که از اجرای قوانین دینی یهود سرپیچی می‌ کند و فی ‌المثل بدون پوشاندن سرِ خود، به میان مردان می‌ رود، در کوچه و بازار پشم می ‌ریسد و با هر مردی از روی سبک سری به گفت‌ و گو می ‌پردازد.

در کتاب مقدّس یهودیان، موارد متعدّدی یافت می شود که به طور صریح و یا ضمنی، حجاب و پوشش زن و مسائل مربوط به آن، مورد تأیید قرار گرفته است. در برخی از آنها لفظ «چادر» و «برقع» به کار رفته است که نشانگر کیفیت پوشش زنان آن عصر است.

حجاب در مسیحیت و وجود این همه برهنگی در اروپا

جرجی زیدان دانشمند معروف مسیحی می‌گوید: اگر مقصود از حجاب پوشاندن بدن به وسیلة چادر و روسری و نقاب و امثال آن است، این موضوع قبل از اسلام و حتی پیش از دین مسیح بوده است و مسیحیت هم در آن تغییری نداده‌ است و تا قرون وسطا در اروپا حجاب معمول بوده است و تا به امروز هم آثار حجاب در اروپا باقی است.[2]

دو مرجع دینی مسیحیت به نام‌های کِلْمِنْت و تِرْتولیان در مورد حجاب چنین می‌گویند: زن باید کاملاً در حجاب پوشیده باشد و یا آنکه در خانه باشد، زیرا فقط لباسی که او را می‌پوشاند، می‌تواند از خیره شدن چشم‌ها به سوی او مانع گردد. زن نباید صورت خود را عریان ارائه دهد تا دیگری را با نگاه کردن به صورتش وادار به گناه نماید.[3]

بیشتر بخوانیم:

تأملی بر مسأله حجاب

حجاب! هم مو، هم نگاه

نامسلمانی مجوزی برای بی حجابی؟!

بنابراین حجاب نه تنها در دین اسلام بلکه در سایر ادیان بخصوص در دین مسیحیّت مورد تأکید قرار داده شده است. اما اینکه چرا در اروپا و بعضی از کشورهای دیگر که خود را پیرو حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ می‌دانند این همه برهنگی و بی‌بندوباری از جانب بسیاری از زنان مشاهده می‌شود. عوامل دیگری دارد که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

۱. همان‌طوری که در بین مسلمانان بعضی از افراد به قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ و ائمة اطهار ـ علیهم السّلام ـ عمل نمی‌کنند و در ظاهر مسلمان هستند، در بین مسیحیان هم افراد بسیار هستند که ادعای پیروی از حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ را دارند. ولی در عمل از هوا و هوس خود پیروی نموده و هیچ نوع پایبندی به مسیحیت و احکام آن ندارند.

۲. از زمانی که اروپا از نظر علم و صنعت رشد چشمگیری پیدا کرد به همان نسبت از دین و مسائل معنوی دور شد و رواج فساد و برهنگی در بین بسیاری از زنان آنها یکی از آثار این تحول می‌باشد و این موضوع اختصاص به اروپا ندارد بلکه کشورهای اسلامی هم در معرض این تهاجم فرهنگی قرار دارد و اگر با رشد صنعت به رشد معنویت جامعه فکر نشود به درد و بلای اروپا مبتلا خواهند شد.[4]

فلسفة پوشش اسلامی

استاد شهید مرتضی مطهری در کتاب با ارزش مسئلة حجاب، بعد از آنکه اشکالاتی را که مخالفین اسلام برای حجاب تراشیده‌اند، با منطق نیرومند اسلام رد می‌کند، می‌فرماید: «ما برای پوشش زن از نظر اسلام فلسفة خاصی قائل هستیم که از نظر عقلی آن را موجّه می‌سازد و از نظر تحلیل می‌توان آن را مبنای حجاب در اسلام دانست.»[5]

پوشش سریع آدم و حوا بیانگر احساس شرم از برهنگی حتی بدون حضور ناظر بیگانه، بیانگر ذاتی و فطری بودن حجاب است. بنابراین سابقه حجاب به زمان خلقت حضرت آدم و حوا برمی گردد.

و بعد از تحلیل واژه حجاب می‌فرمایند: فلسفة پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است: بعضی از آنها جنبة روانی دارد و بعضی جنبة خانه و خانوادگی، و بعض دیگر جنبة اجتماعی و بعضی مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او.

اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت است

حجاب در اسلام از یک مسألة کلی‌تر و اساسی‌تری ریشه می‌گیرد و آن این است که اسلام می‌خواهد انواع التذاذ جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر، به محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد، اجتماع منحصراً برای کار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت را با لذت‌جوییهای جنسی به هم می‌آمیزد اسلام می‌خواهد این دو محیط را کاملاً از یکدیگر تفکیک کند.

در حقیقت دین مقدس اسلام که کاملترین دین آسمانی است برای حجاب احکام خاص و مترقّی تری دارد و برای حجاب حدی متناسب با غرایز بشری در نظر گرفته است. وجود احکام برای پوشش و حجاب در ادیان برخواسته از این بوده که در بین اقوام مختلف پوشش وجود داشته است.