اسرار رکوع از دیدگاه معصومان الهی

به گزارش پارس به نقل از  باشگاه خبرنگاران، رکوع تجسم ادب خاص بنده در برابر پروردگار و پیشگاه الهی است.  

در پیشگاه خداوند با این نیت که او را می ستایم و او از هرچیز منزه است.  

او نیازی به نماز و خضوع ما ندارد و ما این ادب را به نشان شایستگی پروردگار عام به جا می آوریم.  

از به جا آوردن رکوع در پیشگاه خداوند و خواندن ذکر مخصوص آن لذت می بریم.  

امام جعفر صادق (ع) در هنگام خواندن نماز در رکوع و سجده بالغ بر شصت بار ذکر به جا می آوردند.  

رکوع از ارکان نماز است کم یا زیاد کردن به هر شکل نماز را باطل می کند.  

در هنگام خواندن نماز جماعت اگر ماموم زودتر از امام جماعت سر از رکوع بردارد باید به رکوع بازگردد و از امام تبعیت کند و زیادی رکن در اینجا اشکالی ندارد.  

رعایت نکردن طمانینه و تمامیت رکوع موجب خروج از دین خواهد بود.  

با توجه به معنای ذکر رکوع پروردگار بزرگ من از هر عیبی منزه است و من به ستایش او مشغولم رکوع راهی برای توبه و عذرخواهی به درگاه حق هماهنگی گفتار با عمل و نمایش بندگی در برابر خدا نمایش خضوع افتادگی و تنزل در پیشگاه خداوند رمز ایمان و آمادگی سر در راه خدا دادن رکوع نشانه ادب و سجود نشانه قرب به خدا است.  

رکوع نشانه خروج از منزل قیام و دخول به منزل تضرع و زاری دعوی بندگی ترک خود بینی و خودخواهی کسب خدا خواهی و حق طلبی تجمع ادب نمایشگر خضوع راهی برای توبه و عذرخواهی به درگاه حق است.  

گفتنی است نماز برگزیده ترین ارتباط الهی با به جا آوردن دو رکوع صبح چهار رکوع در ظهر چهار رکوع در عصر سه رکوع در مغرب و چهار رکوع در عشا فرصتی برای خضوع و تجسم ادب خاص بنده در برابر پروردگار است.