به گزارش پارس   به نقل از مهر، در دعای روز دوازدهم ماه مبارک رمضان می خوانیم: « اللهمّ زَیّنّی فیهِ بالسّتْرِ والعَفافِ واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکفافِ واحْمِلنی فیهِ على العَدْلِ والإنْصافِ وامِنّی فیهِ من کلِّ ما أخافُ بِعِصْمَتِک یا عِصْمَةَ الخائِفین» .

مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی در شرح فاز اول دعای دوازدهم ماه مبارک رمضان می گوید: خدایا روزی کن من را در ماه رمضان و به دو چیز زینت بده: ستر و عفاف. « ستر» یعنی اینکه گناهان مردم را مخفی کنم. به ما چه ارتباطی دارد که فلانی عیب دارد؟ خوش به حال بنده ای که به عیب خودش می پردازد و به عیب دیگران کاری ندارد. اگر رفیقت هم عیب دارد به کسی نگو. غیبت حرام است و عمل چهل روز را از بین می برد و اعمال خوب غیبت کننده را در نامه اعمال شخص غیبت شونده می نویسند. آنها که به عیب دیگران کاری ندارند، بهترین زینت را دارند. حدیث داریم خوش به حال کسی که به عیب خود پرداخته به عیب دیگران کاری ندارد. در ادامه دعا عفاف آمده است. « عفاف» یعنی اینکه گناه نکنیم و عفت نفس داشته باشیم که گناه نکردن است. پس بیان نکردن گناه دیگران و داشتن عفاف اولین دعایی است که در این روز از خدا می خواهیم.

از خدا به اندازه کفاف زندگی بخواهیم/ قناعت بزرگترین گنج است

وی در شرح این فراز « واسْتُرنی فیهِ بِلباسِ القُنوعِ والکَفافِ» ؛ تأکید می کند: خدایا من را به دو چیز مستور کن؛ یکی لباس قناعت و دیگری کفاف. « کفاف» یعنی اینکه زندگی را بگذرانیم. اگر مال و ثروت زیاد داشته باشیم گرفتار می شویم و اگر دستمان پیش کسی دراز باشد ذلیل می شویم پس از خدا بخواهیم که به اندازه کفاف زندگی به ما بدهد. قناعت هم به انسان عزت می دهد و کسی که قناعت دارد خدا او را عزیز می کند. بزرگ ترین گنج، قناعت است و قناعت سرمایه ای بی پایان. قناعت، یعنی نخواستن، کم خواستن، راضی بودن به داشته و کندن دندان طمع. وقتی به خواهش های بی مورد دل جواب « نه» ندادی و به دام خواسته های حرص افتادی، اسیر گنداب « دنیا» می شوی. باتلاقی که هرچه بیشتر در آن دست و پا می زنی و تلاش می کنی بیشتر در آن گرفتار می شوی. نتیجه آن مشخص است! نفس، چاه ویلی است که هیچ گاه پر نمی شود. درد « تکاثر» و « افزون طلبی» ، زخم ناسور بشریت بوده و هست و تنها مرهم آن « قناعت» است.

نماز شب سیزدهم ماه رمضان

نمازهای مخصوصی برای هر شب ماه مبارک رمضان از حضرت علی (ع) روایت شده و ثوابهای زیادی برای هر شبی ذکر فرموده اند. این نمازهای مستحبی تماما دو رکعت دو رکعت خوانده می شود و خواندن آن در حالت نشسته هم جایز است، لکن ایستاده افضل است.

نماز شب سیزدهم ماه مبارک رمضان، چهار رکعت (دو تا دو رکعتی) ، است و در هر رکعت بعد از حمد ۲۵ مرتبه سوره توحید خوانده می شود. حضرت علی (ع) در ثواب این نماز فرمود: عبور کند بر صراط مثل برق جهنده.