به گزارش پارس ، به نقل ازایسنا، نام اصلی اش « محمد بن حَنفیه» است؛ اما مردم محلی آن را « امامزاده قل قلی» یا « غلتان» نامیده اند، حکایت این نام هم در روایت برخی مردم ریشه دارد که معتقدند برای حاجت گرفتن باید مسیری را غلتان طی کرد.

  امامزاده حنفیه یا قل قلی را در راه قزوین - گیلان می توان یافت، در ۱۵ کیلومتری شهر « لوشان» و در روستای مرتفع « بیورزن» . آرامگاه این امامزاده را در ارتفاع ۱۰۴۵ متری ساخته اند. سنگ بنای آن در زمان آل بویه گذاشته شد و در هر دوره، این بنا را به نحوی بازسازی کرده اند؛ اما ساختمان تاریخی امامزاده در زلزله ی رودبار سال ۱۳۶۸ کاملا فرو ریخت و دوباره ساخته شد. حالا شکل آن شبیه بیشتر امامزاده هایی است که در شمال کشور دیده می شود، ساختمانی آجری و مکعبی شکل با درها و پنجره های فلزی سبز رنگ و گنبد و مناره هایی طلایی.

امامزاده حنفیه را بیشتر، مردم محلی و گیلک ها می شناسند؛ ولی با همان نام « قل قلی» . هر سال هم جمعیت زیادی به مناسبت رحلت رسول اکرم (ص) برای زیارت به این امامزاده می آیند، خیلی ها هم این باور را دارند که برای گرفتن حاجت شان باید در این امامزاده غلت بزنند.

اندک اطلاعات مربوط به این امامزاده را می توان در پورتال استانداری گیلان رودبار پیدا کرد، البته نه با نام امامزاده قل قلی یا غلتان، بلکه با همان نام محمد بن حنفیه؛ ولی همین نام عجیب محلی اش است که تا به حال توجه خیلی ها را جلب کرده و حتا به آن مکان کشانده است، نامی که از روایت های دهان به دهان مردم باقی مانده و ظاهرا هم هیچ سند مکتوب و مستندی که تأییدکننده ی رفتار مردم در این امامزاده برای گرفتن حاجت شان باشد، وجود ندارد.

روایت است به این دلیل، این امامزاده را قل قلی می نامند که در زمان حیات حنفیه، ایشان داخل چاه می افتد یا شاید به چاه انداخته می شود، اسب ایشان طناب را داخل چاه می اندازد و با غلتیدن، محمد بن حنفیه را بیرون می آورد.

نقل دیگری هم وجود دارد؛ بین یکی از امامزادگان و کفار درگیری می شود و در محلی که به شهیدگاه معروف است، به ایشان (محمد بن حنفیه) ضربه وارد می شود و از اسب می افتد و به حالت غلتان از آن مکان به محل دفن کنونی اش می رسد و به شهادت می رسد. برای همین سال ها است مردمی که به این امامزاده می آیند، طبق همین روایت ها، مسیری را غلت می زنند تا حاجت بگیرند.

آن ها جلوی ورودی اما مزاده دراز می کشند، نیت می کنند و سپس غلت می زنند و از پله ها پایین می روند، همان طور هم غلت زنان به سر جای اول شان برمی گردند و معتقدند اگر در این غلت زدن آسیب نبینند، حاجت خود را می گیرند.

البته معلوم نیست سازمان اوقاف که متولی امامزاده ها در کشور است، آیا تا به حال برای بررسی این روایت ها و وجود مستنداتی که تأییدکننده ی باور مردم باشد، اقدامی انجام داده است یا خیر؟