سیاست‌های نامگذاری‌ اماکن شهری از زبان عضو شورای شهر تهران

با اشاره به سیاست‌های نامگذاری‌ خیابان‌ها و اماکن شهری گفت: نام اماکن عمدتاً‌ از میان اسامی زیبا انتخاب می‌شود تا ضمن اینکه معرف یک مکان است، انسان بتواند از بکار بردن آن واژه‌ها یا لذت ببرد و یا خاطره‌ای خوب در ذهنش‌ متصور شود.

رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران با اشاره به نامگذاری‌ برخی از خیابان‌ها به نام افراد اظهار کرد: برای مثال وقتی نام فردوسی را در یکی از زیبا‌ترین میادین شهر قرار می‌دهیم، ضمن اینکه به آن شخصیت‌ تاریخی خود ادای دین می‌کنیم، در عین حال این پیام را به جامعه می‌دهیم که سراغ شاهنامه‌ بروند و حکمت‌های آن را بیاموزند و در عین حال جایگاه این فرد در جامعه‌ تثبیت‌ می‌شود.

وی تصریح کرد: از سویی دیگر وقتی برای مکانی نامی انتخاب شود که با علایق‌ آحاد مردم یک جامعه همراه نباشد‌، خود مردم آن نام را بکار نمی‌برند و تغییر می‌دهند، زیرا ممکن است نسبت به آن نام حساسیت‌ منفی وجود داشته باشد.

حق‌شناس با اظهار تأسف از اینکه پیش از انقلاب برخی خیابان‌های تهران به نام رؤسای جمهور آمریکا بود، خاطرنشان کرد: خوشبختانه بعد از انقلاب این خیابان‌ها به اسامی معنادار و پرباری چون آزادی و توحید تغییر نام یافتند، زیرا مردم تهران بعد از انقلاب دوست نداشتند اسامی رؤسای جمهور آمریکا را برای خیابان‌های شهر خود به کار برند.

وی با اشاره به تغییر نام‌ خیابان‌هایی دیگر که در دوره ستم‌شاهی به نام استالین‌ و چرچیل‌ بودند و با پیروزی انقلاب اسلامی این اسامی از روی آن خیابان‌ها برچیده شد، گفت: ضرورت دارد اگر نام مکانی در شهر به نام افراد ناصالح و یا گروه‌های بد سابقه است، تغییر یابد زیرا دلیلی برای باقی ماندن آنها وجود ندارد.