محمد میرزابیگی گفت: مطالبات بیمارستانها از بیمه ها بین ٥ تا ١٢ماه در استانهای مختلف به تعویق افتاده است و این مسئله موجب عقب افتادن پرداخت کارانه‌های پرستاران و سایر کارکنان بالینی شده است به طوری که هر جا که برای بازدید از بیمارستانها مراجعه می‌کنیم، در مقابل پرستاران خجالت زده و شرمنده‌ایم.

وی ادامه داد: در ابتدای فعالیت دولت یازدهم، وزارت بهداشت در سال 92 و 93 توانست در یک مقطع زمانی میزان مطالبات معوقه پرستاران را به صفر برساند اما بعد از آن مجددا به علت رفتار غیر قابل توجیه بیمه‌ها و عقب افتادن ٥ تا ١٢ماهه پرداخت بیمه‌ها،‌ ماه‌ها است که پرستاران کارانه نگرفته‌اند.

معاون پرستاری وزیر بهداشت تاکید کرد: این همه عقب ماندگی در پرداخت مطالبات، برای پرستاران واقعا توجیه ندارد و سوال این است که اگر خود مسئولان بیمه‌ها به جای پرستاران بودند می توانستند این وضعیت را تحمل کنند.

میرزابیگی افزود: نه تنها پرستاران بلکه سایر کارکنان بالینی نظام سلامت اعم از پزشکان و پیراپزشکان شاغل در بیمارستان ها نیز وضعیت مشابه دارند اما کار پرستاران سخت تر است، آنان 24 ساعته بر بالین بیماران هستند و از آنان مراقبت می کنند، هیچ کار دیگری نیز بیرون از بیمارستان ندارند و تنها درآمدشان از کار در بیمارستان است. آنان تمام زندگی شان را با درآمد بیمارستان تنظیم می‌کنند و اگر تاکنون به کار خودشان ادامه می‌دهند، فقط به خاطر نجابت آن‌ها و پایبندی آن‌ها به اخلاق حرفه‌ای و سلامت مردم است.

وی گفت: با اجرای طرح تحول سلامت، قرار این بود که بیمه‌ها نیز پا به پای وزارت بهداشت به میدان بیایند و با پرداخت به موقع مطالبات پرسنل و کارکنان نظام سلامت برای بهبود کمی و کیفی خدمات سلامت کمک کنند اما این میزان تاخیر در پرداخت‌های پرسنلی و طلبکاری از بیمه‌ها بی‌سابقه است و فقط رفتار ایثارگرانه و اخلاق‌مدارانه پرستاران است که باعث شده خللی در خدمات رسانی به مردم در بیمارستان‌ها به وجود نیاید.

معاون وزیر بهداشت ادامه داد: پیشنهاد من به سازمان‌های بیمه‌گر این است که علت کمبود منابع را در روش مدیریت منابع و اولویت بندی خود در اختصاص منابع جست و جو کنند و حداقل پرداخت معوقات پرسنلی را جلو بیندازند و این بخش را هر چه زودتر در اولویت قرار دهند تا بیش از این، موجب نارضایتی کارکنان بیمارستان‌ها نشود.

وی اضافه کرد: مشکل مراکز درمانی با بیمه‌ها دو بخش دارد، یکی اینکه بیمه‌ها بعد از دریافت اسناد مالی بیمارستان‌ها، آن‌ها را ممیزی می‌کنند، کسوراتی بین ٥ تا ١٧درصد می‌زنند که معلوم نیست چقدر کارشناسی و علمی است. مشکل بعدی نیز همین تاخیر چندین ماهه در پرداخت مطالبات است که توجیه کارشناسی ندارد و باید ظرف مدت قانونی این مطالبات را تسویه کنند.

میرزابیگی افزود: از سازمان‌های بیمه‌گر می‌خواهیم، به هر نحوی که ممیزی می‌کنند و با هر فرمولی که، گردش مالی خود را محاسبه و مدیریت می‌کنند، اقدام کنند، اما فعلا پرداخت مطالبات کارکنان بیمارستانها را جلو بیندازند، زیرا، عقب ‌افتادن بیش از دو تا سه ماه از مطالبات پرسنلی از نگاه پرستاران و سایر کارکنان نظام سلامت، توجیه پذیر نیست و اوضاع نارضایتی پرستاران نگران کننده است.

بر اساس آمارهای موجود حدود 140 هزار پرستار در کشور فعالیت می کنند که بیش از 90 هزار نفر آنها در بیمارستان‌های دولتی فعالیت می‌کنند اما بر اساس استانداردهای تعریف، بیمارستان‌های کشور حداقل به 100 هزار پرستار دیگر نیاز دارند.