توضیحات رضاداودنژاد درباره درگذشت عسل بدیعی در «هفت»

به گزارش پارس به نقل از (ایسنا) ، داوودنژاد که در ابتدای این برنامه در استودیو حاضر شده بود درباره عسل بدیعی گفت: از ویژگی های عسل می توانم به شور و شوق زندگی در او، طراوت، مهربانی، مادرانه بودن، انرژی مثبت دادن و… اشاره کنم. آخرین جمله اش این بود که امسال سال من است.

وی درباره نحوه فوت وی توضیح داد: این اتفاق برای هیچ کدام از ما قابل باور نیست. امسال به دلیل اینکه من بیمار بودم و نمی توانستم به سفر بروم او هم پیش ما مانده بود. از شروع سردرد و حالت تهوع اش همسر من غزل پیش او بود. همه کسانی که عسل را می شناسند به جز مهربانی و دوست داشتن چیزی از او ندیدند. او همه زندگی اش را وقف خانواده اش کرده بود. عسل هیچ بیماری ای نداشت و در سلامت کامل به سر می برد.

همسر خواهر این بازیگر فقید سینما افزود: همه ما یک سری مشکلات، ناراحتی ها و بالا و پایین ها در زندگی مان داریم. او خیلی حساس بود و ممکن بود برخی مسائل ناراحتش کند اما نه به شکلی که دچار افسردگی شود. متاسفانه در طول این چند مدت حرف های ضد و نقیضی از طرف من و همسرم درباره مرگ عسل در فضای مجازی منتشر شده که درست نیست.

وی در ادامه با بیان اتفاقاتی که در شب به کما رفتن بدیعی روی داده پرداخت و عنوان کرد: زمانی که حالت تهوع عسل شروع شد ما به اورژانس زنگ زدیم و او را به بیمارستان بهمن بردیم که متاسفانه برخورد نامناسبی از طرف مسئولان و پرستاران بیمارستان با ما شد و هیچ توضیحی درباره وضعیت عسل به ما نمی دادند. عسل متاسفانه در اورژانس دچار ایست تنفسی شده بود.

این بازیگر افزود: از آنجا به بیمارستان کیان منتقل شد. در بیمارستان به ما گفتند که او دچار تشنج شده و سطح هوشیاری اش پایین آمده است. بعد از آن او را به بیمارستان لقمان که مرکز تخصصی مسمومیت و مغز و اعصاب است منتقل کردیم که نام بیمارستان باعث بروز برخی شایعات نیز شد.

داوونژاد ادامه داد: در نهایت متذکر می شوم مسئله مسمومیت دارویی که از جانب من در مطبوعات مطرح شده بود صحت ندارد چون در آن زمان برای اینکه پدر و مادرعسل را زیاد نگران نکنیم و بتوانیم آنها را از مشهد به تهران بکشانیم من تلفنی به آنها عنوان کردم که عسل دچار یک مسمومیت خفیف شده است و همین مسئله بازار شایعات را داغ کرد.

وی در پایان با تشکر از حضور دلگرم کننده مردم که باعث شده این داغ برای خانواده بدیعی سبک تر شود، گفت: عسل توانست با اهدای هفت عضو خود از جمله پوستش به هفت نفر زندگی ببخشد. بعد از اهدا عضو وی تعداد افرادی که فرم اینترنتی اهدا عضو را پر کرده اند چندین برابر شده است. اگر اعضای فردی در سلامت کامل نباشد امکان اهدای عضو وجود ندارد بنابراین اگر مشکلی در نحوه مرگ عسل بود نمی توانستند اعضای وی را اهدا کنند.

این بازیگرهمچنین تاکید کرد: این آخرین باری است که درباره فوت عسل بدیعی صحبت می کند.

داوودنژاد درباره وضعیت بیماری خودش نیز توضیح داد که قرار است دو عمل دیگر در اردیبهشت ماه انجام دهد.

در ادامه این برنامه فیلم سینمایی « قاعده تصادف» با حضوربهنام بهزادی کارگردانش و مهرزاد دانش و شاهین شجری کهن نقد و برسی شد.

میزگرد برنامه « هفت» نیز به بازخوانی اندیشه های شهید آوینی با حضور بهروز افخمی و اکبر نبوی اختصاص داشت.

در ابتدای بحث، بهروز افخمی با بیان اینکه شهید آوینی را از سال ۵۸ و سر تدوین مستند « خان گزیده ها» می شناسد، درباره خصوصیات اخلاقی آوینی گفت: آوینی همیشه برادر بزرگ، باسواد، اهل یاد دادن و کشف کردن بود. مربی بودن وی و عشقش به درست شدن یک سینمای انقلابی و دینی باعث شده که غیبتش در طول این سالها زیاد احساس شود.

وی ادامه داد: جنبه ادیب و شاعر بودن آوینی باعث می شد که گفتار متن های بسیار جذابی را برای مستندهایش بنویسد و با صدای دلنشینش بخواند. آوینی به فلسفه و فلسفه اشراق بسیار علاقمند بود. بنابریان پرداختن آوینی به سینما بیشتر به طرح پرسش و یا زیر سوال بردن و نقد کردن برخی تعاریف و تحلیل های دیگران مربوط می شد. آوینی به بچه هایش یاد می داد که وقتی فیلم می بینند تحت تاثیر پیش فرض ها قرار نگیرند.

آوینی فرزند زمان خویش بود

نبوی نیز در این باره گفت: شهید آوینی جز معدود کسانی بود که متعلق هستند به حوزه تفکر و اندیشه که البته سینما نیز برایشان اهمیت دارد. سینما برای آوینی مهم بود البته نه به معنای اینکه آن را تقدیس کند بلکه دغدغه و اهتمام او نسبت به سینما به دلیل این بود که سینما رسانه جذابی است که با آن می توان پیام مد نظر را منتقل کرد و البته وجه هنری هم دارد.

وی ادامه داد: آوینی فرزند زمان خویش بود و نسبت به مناسبات و تحولات مختلف فرهنگی جامعه اش عکس العمل نشان می داد و ارزش قائل بود. بنابراین شهید آوینی نمی توانست نسبت به سینما غفلت کند. هنر در نزد آوینی باید کمک کند به کشف آزادی و آزادی از خود. شهید آوینی یک سالک مستمر بود و انسانی معرفت اندیش و به دنبال کشف.

در بخش دیگری از این میزگرد افخمی درباره نظرات و عقاید آوینی گفت: اینکه انتظار داشته باشیم آوینی چهارچوب های قطعی و اصول کلی را مطرح کرده باشد درست نیست. آوینی شخص پرشوری بود که جذب امام خمینی (ره) شده بود و دوست داشتفضای فرهنگی ایران در همه حوزه ها پیشرفت کند.

وی افزود: آوینی هیچ همدلی با سینمای روشنفکری و نخبه پسند نداشت. آوینی مصادره ناشدنی است اما برخی سعی می کنند او را به جریان خاصی ارتباط دهند و نظرات او را با عقاید خودشان منطبق کنند. بهترین راه شناخت آوینی تفسیر و نقد اندیشه های وی در حوزه سینما است

نبوی نیز در این زمینه گفت: من سال هاست که تاکید می کنم اگر اجازه ندهیم آرای مرتضی آوینی نقد شود کمک کرده ایم به مرگ یک متفکر. یک متفکر فقط احتیاج به تجلیل و تقدیر ندارد. مجال نقد آرا آوینی تا کنون فراهم نشده و همین به بت شدن آوینی و شناخت کمتر وی کمک کرده است.

وی در پایان متذکر شد: مرتضی آوینی را باید در ساحت درک زمانه ادامه دهیم. تکرار آوینی او را تداوم نمی دهد. اندیشه های آوینی در حوزه سینما باید شرح و تفسیر شود و این بهترین راه شناخت وی است.

نظرسنجی این برنامه به طرح این سوال اختصاص داشت که به نظر شما برای دستیابی سینمای ایران به وضع مطلوب در سال ۹۲ کدام گزینه مناسب تر است؟ که در پایان برنامه از میان گزینه های ایجاد سالن مجهز، توجه به ارتقای قصه و فیلمنامه، تقویت تبلیغات و تجدید نظر در سیاست های سینمایی گزینه آخر بیشترین رأی را به دست آورد.