بستن پرونده قهرها در نوروز

پارس: در واقع قهر کردن از هر جانبی که باشد ما را به یاد دل شکستگی، اندوه، خودخواهی، حل نکردن مشکلات و اختلاف نظرها و خلاصه به یاد کدورت و تاریکی قلب ها می اندازد. به همین دلیل می خواهم برایتان از پاکسازی و خانه تکانی قلب هایمان بگویم. پاکسازی و خانه تکانی قلب هایمان از تاریکی و کدورت. چون جاهای آلوده، تاریک و کدر جای خوبی برای زندگی عنکبوت هاست. عنکبوت هایی که در قلب هایمان تار می تنند و می خواهند قلب پاک ما را اشغال کنند و به تدریج ما را تبدیل به فردی تنها کنند!

þ اصلی ترین دلایل قهر کردن

اکثر ما در زندگی مان تجربه قهر و دلخوری را داشته ایم. گاهی خودمان در حل اختلاف هایمان با کسی شکست خورده و رابطه را قطع کرده ایم و گاهی طرف مقابل این کار را انجام داده است. اما دقت کنید که قهر و قطع رابطه، آخرین راه حل در دوستی و رابطه است و قبل از آن حتماً لازم است از ابزارهای موفق تر و سالم تری استفاده کنیم و با گفتگو و کمی هم استفاده از ابزار جادویی بخشش، روابط مان را اصلاح کنیم. در اینجا می خواهم درباره گفتگو و بروز موثر احساسات و سپس درباره بخشش دیگران برایتان بگویم. پس توجه کنید:

þ رفع و حل مشکلات از راه های بالغانه

من نمی خواهم همان حرف های همیشگی رایج در آستانه سال جدید را برایتان تکرار کنم و بگویم بیایید در سال جدید همه کدورت ها، دلخوری ها، قهر و قطع رابطه ها را کنار بگذارید و با هم آشتی کنید! هرچند که همه این حرف ها هم در دل خود حاوی حقیقت و برکاتی هستند که نباید فراموش شود، بلکه بیشتر می خواهم بگویم مسائل خود را با دیگران حل کنید و بالغانه و بزرگسالانه روابط خود را تنظیم کنیم. یعنی قهر را که حرکتی غیر بالغانه است کنار بگذارید و بالغانه تصمیم بگیرید که روابط خود با اطرافیان را بازسازی کنید. در بازسازی ممکن است به این نتیجه برسید که برخی روابط را کمتر و برخی را بیشتر کنید.

بعضی رابطه ها را محدودتر کنید یا گسترش دهید. همچنین ممکن است به این نتیجه برسید که حرف های ناگفته یا ناتمام تان را با جدیت اما مودبانه به کسانی که از آنها دلگیر شده اید بگویید و رابطه را از زیر نقاب های ظاهری نجات داده و عمیق تر و حقیقی تر کنید. به هر حال قهر کرده راه حل موقت و کودکانه ای است، کاری ناپخته و نابالغانه است و بهتر است در سال جدید در قهر کردن تجدیدنظر کنید و به جای آن روابط تان را بهینه سازی کنید.

مهمتر اینکه می خواهم به شما بگویم بیشتر دقت کنید، هر چه بیشتر خود و اطراف و اطرافیان خود را بشناسید و کاری کنید انتخاب هایتان در معاشرت و برای ادامه روابط هر چه بیشتر به سود خودتان و دیگران باشد و این، تنها زمانی ممکن است که خودشناسی تان بیشتر شده باشد، نیازهایتان را بهتر بشناسید و بدانید باید در هر رابطه ای مسئولیت آن رابطه را بپذیرید و برای شکوفا کردن نهال رابطه، به آن نور و آب و غذا بدهید.

þ حرف اول آشتی ها: حرف دل!

خلاصه این پاراگراف این است که برای پایان دادن به کدورت ها، حرف دلتان را صادقانه به طرف مقابل بگویید. وقتی حرفتان را از ته قلب می گویید، دیگر جایی برای رشد عنکبوت ها در قلب ما باقی نمی ماند. حتماً می دانید که گفتگوی صادقانه و بی طرفانه و بدور از تعصب می تواند مشکلات ما با دیگران را، تا حدود زیادی حل کند اما ناتوانی در روبرو شدن آشکار و درست با احساسات، عدم برخورد صادقانه با آنها و به دنبال آن محکوم ساختن بی دلیل دیگران، گفتگو و صحبت های ما را با دشواری مواجه می کند و می تواند روی کیفیت و سلامت روابط ما تاثیر نامناسب داشته باشد.

اما بخواهیم یا نخواهیم احساسات، قدرتمندتر از آنند که کسی بتواند آنها را پنهان سازد و به طریقی خود را آشکار می کنند. ممکن است روی لحن صدا، زبان بدن و حالات چهره ما اثر بگذارند و یا ممکن است منجر به طعنه زدن، پرخاشگری و ناشکیبایی شوند. به علاوه رفتار ما را برای دیگران غیر قابل پیش بینی کنند، که این خود باعث می شود بین ما و آنها فاصله بیفتد و اگر کینه و بغض ما از طرف مقابل زیاد باشد، منجر به مشاجرات سخت تری هم می شود.

þ اگر نقاب بزنیم چه می شود

زیر نقاب پنهان شدن و عدم بروز مناسب احساسات، علاوه بر اینکه بخش مهمی از « خودمان» را پنهان نگه می دارد، به سایرین هم صدمه می زند، زیرا آنها را از نشان دادن واکنش در مقابل احساسات ما و ایجاد تغییر در رفتارشان محروم می کند. این کار باعث می شود روابط ما حالت مصنوعی و غیر حقیقی به خود بگیرد و هرگز نتوانیم دوستان واقعی پیدا کنیم. همچنین به مرور ما را حساس و زود رنج کرده و از معاشرت های بیشتر دلزده می کند.

þ وقتی احساسمان را قایم می کنیم…

طی تحقیقات انجام شده روی گفتگوهای دشوار، دلایل متنوعی برای عدم بروز درست احساسات، در جریان این نوع صحبت ها وجود دارد. گاهی از این نگرانیم که اگر از احساسات خود حرف بزنیم، دیگران را برنجانیم یا روابط مان با آنها خدشه دار شود یا نگرانیم خودمان در موقعیتی قرار بگیریم که برنجیم. بعضی ها مشکل شان این است که طرف مقابل احساسات شان را جدی نگیرد و یا حرفی بزند که به شنیدنش علاقمند نیستند و با مطرح نکردن احساسات تلاش می کنند از این نوع مشکلات فاصله بگیرند. از طرف دیگر اغلب ما با احساسات خود غریبه ایم، زیرا شناسایی احساسات کار آسانی نیست و اغلب پیچیده تر از حدی هستند که ما تصور می کنیم. به علاوه احساساتی که ما با آنها مشکل داریم، می توانند در ظاهر تغییر یافته ای نیز بروز کنند و خود را در قالب احساساتی نشان دهند که برای ما قابل تحملند. بعضی از ما به دلایل تربیتی، داشتن احساس را موضعی طبیعی نمی دانیم و اسباب خجالت ماست. بعضی دیگر از ما تصور می کنیم آدم خوب عصبانی نمی شود، گریه نمی کند و یا غمگین نمی شود.

برخی از ما آموخته ایم که احساسات دیگران مهمتر هستند، شاید به این دلیل که تصور می کنیم شادی و خشنودی دیگران بر خوشحالی ما ترجیح دارد و یا اگر مطابق احساس دیگران عمل نکنیم آنها از ما دلگیر می شوند و این برای ما عواقبی در پی خواد داشت. مشکل دیگر این است که داوری کردن را با ابراز احساس اشتباه می گیریم. در حالی که داوری کردن، از احساس خشم، رنجش و ناراحتی ناشی می شود و باعث می شود طرف مقابل ما متوجه نشود ما دقیقاً چه احساسی داریم و در تشخیص آن به اشتباه بیفتد. در نتیجه این نوع گفتگو نه تنها مشکلی حل نمی شود، بلکه این نوع قضاوت خود به ایجاد کدورت های جدید و مستقر شدن عنکبوت های بزرگ در خانه قلب ما منجر می شود.

þ گام های موثر در ابراز احساس

وقتی با کسی قهر هستید یا کدورت بین شما دارد بیشتر و بیشتر می شود بهتر است ابراز احساس را سرلوحه رابطه تان قرار دهید. برای ابراز درست احساسات این مراحل را دنبال کنید؛ گام اول اینکه بدانیم نیازی نیست که احساسات مان منطقی و مستدل باشند، تا بتوانیم آنها را مطرح کنیم. می توانیم فرض کنیم که احساسات خوب و بجایی نداریم، ولی در عین حال آنها را بروز دهیم. گام دوم این است که طیف کامل احساسات خود را بیان کنیم. اگر در موضوعی احساس خشم، شرمندگی و قدرشناسی را با هم داریم، هیچکدام را قربانی دیگری نکنیم. این باعث می شود طرفین، یکدیگر را بهتر درک کنند. گام سوم در بیان احساس مان عبارت است از اینکه، طرف مقابل را ارزیابی نکنیم، بلکه احساسات خالص خودمان را بدون داوری و سرزنش درباره طیف مقابل، با او در میان بگذاریم.

برای انجام این کار می توانیم جملات خود را با « من احساس می کنم» شروع کنیم. به این ترتیب کاملاً مشخص می شود که در محدوده ای شخصی حرف می زنیم. مثلاً به جای اینکه به همسرمان بگوییم: « چرا در حضور بچه ها با من مشاجره می کنی» ، به او بگوییم: « وقتی در حضور بچه ها از من انتقاد می کنی، ناراحت می شوم و نگران واکنش آنها هستم» . گام چهارم این است که انحصارگرانه برخورد نکنیم. اگر ما احساسات تندی داریم، خیلی احتمال دارد که طرف مقابل هم مشابه همین احساس را داشته باشد. هیچ دلیلی وجود ندارد که بروز احساسات را، تنها منحصر به خود بدانیم. و یک نکته مهم دیگر اینکه به دیگران نشان دهیم حرفشان روی ما اثر می گذارد و احساسات آنها، برای ما اهمیت دارد.

þ خداوند رحمان را شاگردی کنیم!

دیگران را ببخشید. بخشش کار خداوند رحمان و رحیم است. این کار یکی از بهترین کارهاست برای اینکه بزرگترین استاد رحمانیت، یعنی خداوند بخشایشگر مهربان را شاگردی کنیم. جالب اینجاست که با اینکه بخشیدن اشتباهات دیگران در بهبود روابط ما با آنها و حتی در رشد آنها تاثیر مستقیم و موثری دارد اما بخشیدن دیگران چندین برابر بر روح و روان خود ما موثر و برای خود ما ضروری است! اگرچه کینه، بخشی از طبیعت انسان است اما این حالت نه تنها سلامت روان، بلکه سلامت جسمی ما را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. به این دلیل بخشش را به عنوان یکی از بهترین درمان ها هم برای روح و روان خودمان و هم برای اصلاح و بهبود روابط توصیه می کنند. حتی بخشش دیگران، حرکتی پیشگیرانه در بروز انواع سرطان هاست. نتیجه ای حیرت آور که بالاخره پزشکان متخصص بدان اعتراف کردند! موضوع بخشایش اطرافیان، در یک مرکز روانشناسی بالینی با عنوان « عملیاتی برای بخشایش» مورد بررسی قرار گرفت.

طبق تحقیقات انجام شده، دکتر دین اورنیش پزشک و محقق معروف آمریکایی، بخشش را جایگزینی بسیار مناسب برای خشم و انتقام می داند. او به شوخی می گوید: خودخواهانه ترین کار برای خودتان بخشیدن دیگران است! اورت ورینگتون، مدیر اجرایی « عملیاتی در طلب بخشایش» می گوید: هرگاه کینه را به دل خود راه بدهید خود را در معرض یک مسئله حاد جسمی قرار داده اید. براساس همین تحقیقات، معلوم شد افرادی که با دوستان، آشنایان و همسایگان خود ارتباط بهتر و بیشتر و مطلوب تری دارند، نسبت به سایر افراد از سلامتی بیشتری برخوردارند. بدین ترتیب باقی ماندن در کینه ورزی یا دلخوری، بیش از اطرافیان تاثیر منفی بر خود ما دارند. بنابراین بهترین راه رهایی از کینه این است که هر چه زودتر با گفتگو یا بخشش، آنها را از خود دور کنیم.

راستش این کار باید در طول زندگی ما انجام شود و ربطی به سال جدید هم ندارد اما حلول سال جدید بهانه به دست می دهد تا این فرایند را راحت تر طی کنیم. از این بهانه به خوبی استفاده کنید و سال را با نیت سلامتی جسم و روان خود و دیگران با شادی و آرامش شروع کنید و تبرک دهید و قلبتان را از عنکبوت ها و تارهای آزاردهنده آنها پاکسازی کنید.

þ روابط دوستانه و صمیمانه با همه! ! !

خوش به حال کسی که بتواند با همه افراد روابط دوستانه داشته باشد، اما در بیشتر موارد چنین کاری میسر نیست. ما با توجه به سنخیت و عقاید و سلیقه های خود، خواهی نخواهی با برخی افراد کنار می آییم و دوستی می کنیم و با برخی کنار نمی آییم و مرتب دچار تنش می شویم. هر کسی حق دارد دوستان خود را از بین کسانی انتخاب کند که با آنها سنخیت و سیالیت بیشتری دارد. بنابراین همه ما می توانیم روابط خود را بر مبنای نیاز، سلیقه و سنخیت با هر کسی تنظیم کنیم. بخشش دیگران نیز لزوماً به معنای داشتن رابطه تنگاتنگ با آنها نیست. ما می توانیم ببخشیم، طلب بخشش کنیم، قهرها را بشکنیم اما رابطه را کمرنگ تر تنظیم کنیم تا هر چه کمتر با افرادی که با ما هم سنخ نیستند دچار تنش شویم. در سال جدید عنکبوت های قهر را از قلب هایمان بیرون کنیم اما روابط را بزرگسالانه و عاقلانه تنظیم کنیم.

منبع: دنیای سلامت