به گزارش پارس به نقل از  مهر، گرامیداشت شب سال نو و توجه به سنت های این شب یکی از مهمترین آیین های مردمان ایران است که هنوز هم پس از سال ها مورد توجه است و ایرانیان برای زنده نگه داشتن و انجام سنت های آن مشتاق هستند.

مطمئنا توجهی کوتاه به بازارها و میادین میوه و تره بار در این روزها خود موید این مطلب است.

البته با وجود اینکه وضعیت قیمت های اقلام شب سال نو امسال کمی با سال های گذشته تفاوت دارد اما مردم ما هرطور شده خود را برای این شب آماده می کنند.

اما خوب است که به بعضی مسائل اطرافمان به خصوص در زمان هایی که شاد هستیم و در کنار اعضای خانواده سال را نو می کنیم، توجه بیشتری داشته باشیم.

در چنین ساعاتی که احساس می کنیم سهمی عظیم در زنده نگه داشتن یک رسم ویا سنت دیرینه داریم، بسیاری ایرانیان دیگر نیز هستند که با وجود اشتیاق برای گرامیداشت این شب، قادر به شرکت در مراسم آن نیستند.

بسیاری از هموطنان ما در بیمارستان ها به سر می برند و با مرگ دست و پنجه نرم می کنند، و تمام امیدشان این است که در آخرین روز سال ۹۲ در این سنت ملی و در کنار خانواده هایشان حضور داشته باشند.

ایرانیان زیادی هستند که با وجود عیدانه ها و جبرانه های دولتی، بازهم به دلیل مسائل معیشتی و در اختیار نداشتن درآمد کافی قادر نیستند سبزی پلو با ماهی سفره شب پایانی سال را تهیه کنند.
تورم بالا به هر حال موجب این می شود که در موعد تحویل سال، تعداد کسانی که در این دسته قرار می گیرند و با مشکلات اقتصادی دست به گریبان هستند بیشتر از سال های گذشته باشد.

مطمئنا دسته ای از هموطنانمان هستند که در خانه های سالمندان چشم به راه دیدن یکی از اعضای خانواده هایشان هستند و یا اگر آن هم محقق نشد، لااقل کسی را داشته باشند که بتوانند در کنار او سال را تحویل کنند، اما همچنان چشم انتظار می مانند و وقتی که دیگر نا امید شدند، سعی می کنند تا خاطرات تحویل سال جوانی را برای خود زنده کنند.

بسیاری از زندانیان که به دلایل مشکلات مالی و جرائم غیرعمد و حتی عمد که از کرده خود پشیمان اند، پشت میله های زندان هستند و آرزو می کنند ای کاش درکنار سفره هفت سین بودند.

مطمئنا اقشار دیگری از مردمان کشورمان هستند که به دلایلی غیر از دلایل بالا نمی توانند آغاز عیدی خوش را داشته باشند و مطمئنا بسیاری از این مشکلات به دستان من و شما باز نخواهد شد.

اما فطرت انسانی، این حس مشترک در همه آدمیان ایجاب می کند که حداقل کاری که می توانیم برای این عزیزان انجام دهیم را به جا آوریم، و یکی از بهترین، کم هزینه ترین و متعالی ترین این اعمال، طلب بهترین ها و دعا برای حل مشکلات این افراد است.

می توانیم حتی اگر نه با زبان صورت که با آوای دل برای بچه هایی که از بیماری بال پروانه ای رنج می برند، کودکانی که در مقابل سرطان مقاومت کرده اند و دردهایی عمیق را به جان خریده اند و همه مریض های صعب العلاج، خانواده هایی که دیگر نمی توانند برای بیمارشان دارو تهیه کنند، انسان هایی که در هراس از خوی پلید دیگر انسان ها زندگی را با رنگ خون و به تلخی می گذرانند، همه کسانی که امیدی برای حل مشکلاتشان ندارند و البته کودکانی که درهرجای این کره خاکی، تمام خواستشان از زندگی تنها وعده ای غذای سیر است دعا کنیم.

شاید پیش از اینکه بخواهیم سنت های ملی را گرامی بداریم، بتوانیم با دعا در حق همنوعانمان و سایر بندگان خدای باران و زیبایی ها، سنت های انسانی را گرامی بداریم و سالی پربرکت را آغاز کنیم.