پایگاه خبری تحلیلی «پارس»- مجتبی شاکری عضو شورای شهر تهران در یادداشتی اختصاصی برای «پارس» در رابطه با آینده انتخابات ریاست شورای شهر تهران نوشت:

اولا باید در نظر داشت که شورای شهر محل پاسخگویی به مطالبات مردم است و برای اینکه شورا بتواند در جایگاه خود به شهرداری کمک کند و به آن جهت دهد، بسیار موثر است و هیات رییسه شورا هم(جهت سامان دهی کمیسیون ها و نظارت عمیق تر بر شهرداری)نقش فراوانی ایفا می کند.

تجربه ای که از ریاست اشخاص در این دوره از شورا داشته ایم که طی یک سال نخست آن آقای مسجد جامعی ریاست را بر عهده داشتند و در سال پس از آن آقای چمران این کار را بر عهده گرفتند، نشان می دهد که نوع مدیریت آقای چمران کارآمدی بهتری داشته اند چرا که مدیریت شهری یک امر تخصصی به حساب می آید و رشته تحصیلی آقای چمران نیز معماری و شهرسازی است و وقت گذاری خاصی که ایشان برای شورا و امور شهری اختصاص می دهند و علاوه بر این اطلاعات فراوانی که در زمینه قوانین مرتبط با شورای اسلامی شهر و روستا دارند، دست به دست هم می دهد تا در مجموع نوع مدریت ایشان شکل قابل قبول تری برای اعضای شورا داشته باشد.

باید در نظر داشت مدیریت منطقی، خردمندانه و کارشناسانه از ویژگی های شیوه مدیریتی آقای چمران بوده است و ضمن آنکه نباید زحمات آقای مسجد جامعی را نادیده گرفت.

در عین حال باید توجه داشته باشیم که علی رغم تلاش عده ای در جهت سیاسی کردن شورای شهر تهران، موفق به این کار نمی شوند چرا جنس کار در شورا، تخصصی است و برای مثال در ساختار شورای شهر کمیسیون روابط خارجی نداریم که بخواهد برجام را بررسی کند و نظر سیاسی بدهد و بسیاری از مسائل این شورا، صرفا تخصصی و در جهت حل معضلات و مشکلات شهری است و جنس این موضوعات سیاسی نیست.

همچنان نقد بنده بر ریاست آقای مسجدجامعی نیز از منظر کارشناسی است و آقای مسجد جامعی به تازگی مدرک کارشناسی ارشد خود را دریافت کرده اند اما آقای چمران در رشته مورد نظر خود صاحب نظر بوده و تدریس هم می کنند.

علاوه بر این زمانی که رسانه ها و مطبوعات را مورد رصد قرار می دهیم، نمی توانیم از آقای چمران به عنوان یک فرد صرفا اصولگرا یاد کنیم و تا به حال یک مصاحبه سیاسی تمام عیار از ایشان ندیده ایم و عمدتا در رابطه با مسائلی مدیریت شهری اظهار نظر می کنند.

در حالی که آقای مسجد جامعی یک فرد سیاسی است و شاهد آن هستیم که در رابطه با مسائل سیاسی اظهار نظر می کند و حتی به ملاقات افرادی چون آقای خاتمی و آقای هاشمی نیز می روند  و این موارد نشان می دهد که ایشان فرد سیاسی تری هستند.

این موضوع(عدم سیاسی کاری در شورا) حتی در مورد ورزشکاران حاضر در شورا نیز صادق است و اگرچه رای آن ها تعادل مجموعه را مورد تاثیر قرار می دهد اما جهت گیری سیاسی آن چنانی در میان آنها دیده نمی شود و در عین حال تلاش دارند که با هماهنگی میان خود اقدام کنند.

با توجه به این موارد در می یابیم که اگر کسی به دنبال سیاسی کردن شورا شهر باشد و بخواهد از این محمل به برای رسیدن به اهداف سیاسی بهره برداری کند، مرتکب اشتباه شده و مدیریت صحیح شهری را با آشفتگی همراه می سازد.