پايگاه خبري تحليلي «پارس»- محسن مهدیان- جامعه مذهبی ما در بهترین حالت "فصلنامه کتاب نقد" است. کتاب نقد، نام فصلنامه ای است که در دوران اصلاحات منتشر می شد .ماموریت " کتاب نقد" شبهه زدایی بود. کتاب نقد خیلی خوب بود اما شبهه زدایی ناگزیر به انفعال است.

 گرفتاری جدی زمانی آغاز شد که همه و همه کتاب نقد شدند. زمین بازی را کسی دیگه ای می ساخت و بقیه در این زمین بازی می کردند. عده ای عمر سیاسی و جوانی شان به سبک کتاب نقد گذشت؛ آدم هائی به غایت تاثیر پذیر و منفعل.

چنین جریانی وقتی به قدرت برسد نیز حرفی برای گفتن ندارد و در برخی موارد راهی می رود که گذشتگان رفتند چون محکوم به جبر روزگار و سلطه مشهورات زمانه هستند.

با موسیقی پاپ و به سبک پینگ فلوید، شعر مذهبی می خواند. به سبک فیلم فارسی برای دفاع مقدس فیلم می سازد. به مدل روزنامه های زرد، از سبک زندگی دینی می گوید. سر عروسک باربی چادر می کنند. در سیاست هم همه هنرش در "دیگه چه خبر" و "خبر ویژه" و غیره برای پاسخ به شبهات جریان منتقد است.

نمونه دردناک تر در رفتار انفعالی را می توان در بازی های رایانه ای دید. این روزها همه از آثار مخرب بازی های رایانه ای می گویند. نگرانی شان هم حق است. تشویش ذهن کودک و از بین بردن خلاقیت و ابتذال و تخریب روحیه کتاب خوانی و ایجاد دلهره و استرس و اضطراب و غیره.

اما برخورد انفعالی با این بازی های کودکانه نیز جالب است.

این روزها بازی های رایانه ای زیادی تولید شده است که بجای یک خانم با لباس مبتذل، یک بسیجی با سربند و چفیه وارد می شود، که بجای جیغ و داد، الله اکبر می گوید و دشمن اش نیز بجای غول و دزد و قاتل و غیره، مثلن آدم هایی شبیه اصحاب فتنه اند! با همان میزان خشونت و همان میزان هیجان و غیره.

چندی پیش رهبر انقلاب در دیدار با اعضای شورای انقلاب فرهنگی درباره بازی های کودکان توصیه هائی داشتند. توصیه های ایشان تامل برانگیز است. ایشان بعد از تذکر و نگرانی از شیوع بازی های رایانه ای تاکید می کنند بروید لی لی و گرگم به هوا و الک و دولک و ورزش های باستانی را ترویج کنید.