دوم شخص مفرد
از داستان سیدالشهدا علیه‌السلام آموختیم که خدا شهید را سلطان زمان می‌گرداند. یعنی هرچند ممکن است قاتلان شهید در زمین پیروز شوند؛ اما موقت است. زمان نشان خواهد داد در آینده خطه غرب آسیا، هیچ نشانی از نتانیاهو و صهیونیسم نخواهد بود اما ضاحیه دیاری می‌شود برای زیارت تو، برای بیعت با تو و مزارت جایی می‌شود که وقتی کودکان دست در دست پدرها و مادرهاشان می‌پرسند این مزار کیست؟ پاسخ می‌شنوند: «این قبر یکی از شجاع‌ترین مردان تاریخ است. کسی که لبنان را نجات داد و اسرائیل را نابود کرد». راست گفت پیر ما که فرمود: «نمی‌دانند سیدحسن نصرالله یعنی چه». یک‌تنه پاسدار مرز و مذهب بودن برای صرفا یک کشور قابل فهم است؛ اما تو نه فقط لبنان، که برای امنیت ملی ایران هم وزنه بودی. تو را دیگر نداریم؛ اما می‌بینی؟ اصلا نمی‌توانم برایت متنی بنویسم که در آن از تو با صیغه سوم شخص مفرد یاد کنم؛ تو مخاطب و حاضری.
آینده از آن شهیدان است و این را نه فقط صهیون، که دولت‌مردان لبنان نیز باید بدانند. لبنان بدون سیدحسن وجود نداشت و بدون حزب‌الله تبدیل به شبه‌کشوری می‌شود ویران‌تر از سوریه. لبنان بدون حزب‌الله؛ یگانه عنصر هویت‌بخش خود را هم از دست خواهد داد و البته این اتفاق رخ نخواهد داد. چون باز از کربلا آموختیم روح شهید به آسمان می‌رود اما خون شهید تنها نثار خاک نمی‌شود؛ بلکه دوباره در رگ‌های هر آن کسی که از مفاهیمی چون عزت، غیرت، انسانیت و شرف سر در بیاورد جاری می‌شود و خون سید در شریان‌های حزب‌الله لبنان جاری است. حزب‌الله نه یک حزب یا جریان یا طیف، که نوعی از سبک زندگی، نوعی از نگرش و نوعی از بودن است همانگونه که سید شخص نبود و شخصیت بود؛ زنده نبود و نوعی زندگی کردن بود.
آه! یک سال گذشت و هنوز پذیرش نبودن تو دشوار است! تو را سر دست می‌گیریم و نشان می‌دهیم به تمام عاقلان، بالغان، صاحبان چشم و قلب و هرآنکه می‌توان با خیال راحت نام انسان بر او گذارد و می‌گوییم ببین! وقتی از شیعه بودن حرف می‌زنیم از این مرد می‌گوییم؛ وقتی از مقاومت حرف می‌زنیم از این مرد می‌گوییم؛
وقتی از شور عاشورا و عشق حسین‌بن‌علی می‌گوییم از این مرد می‌گوییم؛ وقتی از مردانگی می‌گوییم از این مرد می‌گوییم؛ وقتی از احساس می‌گوییم از این مرد می‌گوییم. دمت گرم سیدحسن نصرالله؛ کمال را چقدر خوب فراگرفته بودی از جدت امیرالمؤمنین علیه‌السلام، زیبایی و کرامت ذات را چقدر حیرت‌انگیز به ارث برده بودی از امام مجتبی؛ حماسه سراسر شور و شعور را چه بی‌نقص سرمشق گرفتی از سالار عاشورا… و برای اینکه بر همگان ثابت شود فرزند فاطمه‌ای؛ تا ماه‌ها قبرت مخفی بود. همچون مادرت قدر تو نیز هنوز مخفی است و مخفی خواهد ماند.
ارسال نظر