بر اساس قانون، بازنشستگی شاغلان در دستگاه‌های اجرایی با در نظر گرفتن وصف ماده ۷۶ قابل اجرا است.

افراد شاغل در دستگاه‌های اجرایی که مشمول قانون تامین اجتماعی شده‌اند و توام با آن کسوری مرتبط با صندوق بازنشستگی کشوری داشته‌اند، می‌خواهند که بر اساس الزامات قانون مدیریت خدمات کشوری و بر مبنای اعمال سوابق مشترک در مخرج ۳۰ سال، بازنشسته شوند اما این موضوع در مورد آنها مصداق ندارد.

به بیان دیگر بازنشستگی تنها در شرایطی قابل تصور است که با حالات در نظر گرفته شده در قانون تامین اجتماعی تطابق داشته باشد که این به معنای لحاظ شدن سوابق در ظرف ۳۰ سال بیمه‌پردازی مستمر در نظام تامین اجتماعی است.

چنانچه این الزام رعایت نشده باشد، سازمان تامین اجتماعی هم آن را به رسمیت نمی‌شناسد و در ضمن بازنشستگی مثلا با ۱۵ سال بیمه‌پردازی در صندوق کشوری و ۱۵ سال بیمه‌پردازی در تامین اجتماعی قابل تسری به نظام بازنشستگی تامین اجتماعی یا صندوق کشوری نیست.

با این وصف سوابقی که بر روی نظام بازنشستگی تامین اجتماعی قرار می‌گیرند، باید با شرایط این قانون تطبق داشته باشند و ۳۰ سال بیمه‌پردازی را در قالب مشاغل کارگری، قرار گیرند.

در نتیجه، در مورد افرادی که بخشی از سوابق خدمت آنها کارگری (شرکتی) بوده است، سوابق خدمات از وصف قانون مدیریت خدمات کشوری خارج است و باید مطابق قانون مورد محاسبه قرار گیرد.

به هر ترتیب، دستگاه مشمول خدمات کشوری، نمی‌تواند سوابق بیمه تامین اجتماعی را به سوابق سال‌های بیمه‌پردازی در قالب صندوق‌های دیگر تسری دهد و یا اینکه در قالب بازنشستگی‌های زودتر از موعد (حالات قانون مدیریت خدمات کشوری) لحاظ کند.

در نتیجه مطالبی که اخیرا در مورد، بازنشستگی‌های کارکنان دستگاه‌های اجرایی مطرح شده و مبنا را بر سوابق مشترک در بازنشستگی قرار داده، اعتباری ندارند.

بر این اساس چنانچه، دستگاهی، کارمند خود را با سوابق تامین اجتماعی به صورت زودتر از موعد بازنشسته کند، سازمان تامین اجتماعی تنها آن را با در نظر گرفتن سنوات ارفاقی‌اش لحاظ می‌کند، در نتیجه به هر صورت باید مابه‌التفاوت کسور بازنشستگی را به سازمان اجتماعی پرداخت کرد.

 

منبع :منیبان