اگر دیدید ناگهان دوباره فرهاد مجیدی سرمربی استقلال شد، تعجب نکنید. او اهل تصمیمات ناگهانی که چه عرض کنیم، اهل تصمیمات بسیار ناگهانی است، ولی تا دیروز او گزینه چهارم وزارت و هیئت مدیره بود. بعد از آن استعفای عجیب در فضای مجازی نظر وزارت هم روی فرهاد تا حدی عوض شد، اما در هیئت مدیره استقلال فرهاد یک رأی دارد که مربوط به اسماعیل خلیل‌زاده است و سه عضو دیگر نکونام را به فرهاد مجیدی ترجیح می‌دهند. از طرفی عده‌ای در وزارت ورزش همچنان روی الکس نوری نظر مثبتی دارند و او را بهترین گزینه می‌دانند که به هر حال دستمزدش خیلی بالاست و همین مسئله کار را سخت می‌کند، اما از محمود فکری هم نباید غافل شد. او هم طبق شنیده‌های ما شانس دارد و نتایج خوبی که در نساجی گرفت باعث شده این‌بار هم جزو گزینه‌ها باشد.

جواد نکونام تا پریشب به نوعی قید نیمکت استقلال را زده بود، اما دیروز نظرش عوض شده بود. حتی شنیدیم نظر وزیر ورزش هم روی او مثبت است و اگر شرایط لازم فراهم شود، هیچ بعید نیست در لیگ بیستم جواد را روی نیمکت استقلال ببینیم. او می‌تواند با پرداخت مبلغی به فولاد جدا شود، ولی به هر حال اوکی نهایی را باید وزارت ورزش بدهد.

آنچه مسلم است استقلال به مربی‌ای نیاز دارد که جلوی بازیکن‌سالاری را بگیرد. کاری که مثلاً نامجومطلق نتوانست انجام دهد. مربی استقلال باید آن‌قدر بزرگ باشد و کاریزما داشته باشد که جلوی یکسری از بازیکنان را بگیرد. اتفاقات ماه‌های گذشته در استقلال حتی به هواداران تیفوسی این تیم ثابت کرد تیم‌شان در مواقع بحرانی بزرگتر ندارد و این مشکلی است که سرمربی جدید باید حل کند؛ حالا چه فکری و نکونام، چه الکس نوری و مجیدی.