بعضی وقتا به خودت میای و میبینی خیلی به خودت سخت گرفتی.زندگی انقدر بی ارزشه که ارزشه اینهمه رنج رو ندارره.
به خودت میای و میبینی چقدر دلت استراحت میخواد.اینکه مغزت رو از هر مشغله ای سوییچ آف کنی و به چیزای خوب فکر کنی.بعد هرچی تمرکز می کنی هیچ چیز خوب و دلگرم کننده ای پیدا نمیشه و دچار بی هویتیه فکری میشی...
اون موقعست که یادت میاد چرا تا گلو خودت رو درگیر همین مشغله های بی ارزش این زندگیه بی ارزش ترین کردی...
پاییزتون شاااااادد...