هروقت توی خیابون یا یک جای خلوت برای یک ثانیه با غریبه‌ای چشم تو چشم می‌شم و بی سلام و بی لبخند ازش عبور می‌کنم، با خودم فکر می‌کنم اگه الان ما دو‌نفر توی یک جزیره‌ی دورافتاده گیر کرده بودیم، امکان نداشت این‌قدر بی‌تفاوت و بی‌کلام از کنار هم گذر کنیم.
اون‌جا حضور هر کدوم‌مون برای دیگری شبیه یک معجزه بود.
اتفاق‌های بی‌اهمیتی که اطراف‌مون می‌افته، با تغییر شرایط زندگی، می‌تونن تبدیل به مهم‌ترین‌ها بشن.
لبخند، همیشه زندگی رو زیباتر می‌کنه،
حتی در بدترین شرایط.