از دو شب پیش که نمایش « لانچر ۵» را دیدم ، به هر دوست و رفیقی که می رسم پیشنهاد می کنم نمایش را ببینند. دلم می خواست نمایش را زودتر دیده بودم تا به دوستان بیشتری پیشنهاد می کردم و حتا مجبورشان می کردم تا به دیدن « لانچر ۵» بروند. قصه قوی ، درام پر تعلیق ، دیالوگ های روان، بازی های خوب و شخصیت پردازی استثنایی باعث شده تا بلیط های کاری که نه ستاره شناخته شده ای دارد ، نه تبلیغات گسترده ای و نه اسم به گوش آشنایی ( راستی لانچر چیست؟) نایاب باشد. شخصیت سروان با بازی امیر نوروزی و سربازهای پادگانش و نویسندگی و کارگردانی مسعود صرامی و پویا سعیدی را فراموش نخواهم کرد . ای کاش اجرای نمایش باز هم تمدید شود تا آنها که هنوز « لانچر ۵» را ندیده اند ، ساعتی با سربازها و جناب سروان بخندند، گریه کنند ، بترسند ، درد بکشند ، دوست بدارند ، فکر کنند و لذت ببرند ، لذتی عمیق و ماندگار. عکس: ضیا صفویان، سایت تیوال