از دونده، کازابلانکا، باشو،همشهرى کین،خانه خلوت، دیوانه از قفس پرید،مالنا و تا دهها فیلم درجه یک ایرانى و غیر ایرانى دیگر ابتدا عکسى به یادمان مى آید که روزى ما را از خودمان ربوده تا روبه روى پرده نقره اى بنشینیم و با لذت بگذاریم سینما ما را مسحور کند. چه نگاه ها و اکتها که شاید کارگردان و دوربینش ندیده باشند اما عکاس آن را براى همیشه جاودان کرده.در حرفه پر زحمت سینما عکاسها با عشقى عجیب خود را کنار میگذارند و با دوربینشان کاملا یکى میشوند تا احساسى را ثبت کنند. براى همین است که گاهى دقایق زیادى را به عکسى خیره میشویم و حسى که ماندگار شده و تغییر ناپذیر است را با هزار خیال پردازى نظاره میکنیم و به گمانم ظرافت کار عکاس سینما همین است که حسى که شاید فقط یک آن در بازیگر به وجود آمده را براى همیشه ماندگار میکند. خوشحالم که در جشن پنجم عکاسان خانه سینما در کنار این هنرمندان کم مدعا حضور داشتم و افتخار اعلام نام بهترین عکاس سال را پیدا کردم. به آقاى #امید_صالحى تبریک میگویم و همچنین به دبیر محترم جشن جناب على نیکرفتار خسته نباشید میگویم و سپاسگزارى میکنم.