افرادی که در مسیر زندگی به بلوغ عاطفی و فکری و شخصیتی مى رسند ، خود به خود ، در سکوتی خاص قرار مى گیرند که لبریز محبت و مهربانی است.

برای این افراد ، قضاوت شدن توسط دیگران ، اهمیتی ندارد ، زیرا که آن ها ، نگران تصویر ذهنی دیگران در مورد خودشان نیستند.

این افراد از میدان مسابقه ، خارج شده اند ، و خود را با دیگران مقایسه نمى کنند ، حتی اگر دیگران ، آن ها را بازنده بدانند ، برایشان ، اهمیتی ندارد.

افراد بالغ ، به نقطه ای رسیده اند که فهمیده اند ، زندگی ، مثل یک بازی ، برای آمدن و نماندن است.

آن ها فهمیده اند که بهترین مواجهه با زندگی ، مهربانی است.

افراد بالغ ، در مواجهه با دیگران ، به خوبی و زیبایی افراد ، اشاره مى کنند و دیگران ، در مقابل افراد بالغ ، نسبت به خودشان ، احساس خوبی پیدا مى کنند.

افراد بالغ ، اگر انتقادی هم مى کنند ، یک انتقاد عقلانی است و انتقادشان ، بر اساس تنش و تخریب نیست.

افراد بالغ ، در صورت نیاز ، نظرشان را اعلام مى کنند و سعی بر به کرسی نشاندن نظرشان ندارند.

مى گویند و عبور مى کنند و اینکه طرف مقابل ، بپذیرد یا نپذیرد ، برایشان اهمیتی ندارد.

افراد بالغ مطالعه مى کنند و با دقت ، به نظر دیگران توجه مى کنند.

افراد بالغ ، هم در زندگی هستند هم جدا از زندگی ، و به افکار و اشیا و اشخاص ، نمى چسبند.

افراد بالغ ، به رنج هایشان ، لبخند مى زنند و مى دانند که زندگی ، در گذر است.

مهربانی ، نشانه بلوغ است.