لطفا خوش رو باشید.

سفری داشتم به ابیانه . روستایی با قدمت چهار هزار ساله و خانه هایی که با خاک سرخ از دوره های سلجوقیه، صفویه و قاجاریه در نزدیکی نطنز به جا مونده . نکته ای که در این سفر منو خسته راه و پشیمان کرد عبوس بودن یا همون اخمو بودن اهالی ابیانه بود . خانومها و اقایانی که با لباسهای محلی در کوچه پس کوچه های این روستا نشسته بودند و با نگاه کردند به گردشگران تنها چیزی که از خود برای اونها به جا میگذاشتند یک نگاه سرد به همراه اخم بود. خلاصه بگذریم که این فقط نظر من نبود و نظر همسفرانم بود. من همیشه تا به امروز به هرکجا که سفر کردم تا به حال با همچین صحنه و رفتاری روبه رو نشده بودم از اونجایی که رفتار و محبتهای مردم ایرانم رو همیشه به زبان اوردم گفتم این هم بگم که ناگفته نمونه .