معجون مهران و پیمان....

چیزی که همیشه از همکاری مهران مدیری و پیمان قاسمخانی درمیاد معجونی از شیرینی ، تلخی و گزندگی ست....معمولا هم این ترکیب خیلی خوب جواب می ده به خصوص توی همکاری های قبلی که به نظر من درخشان ترینش پاورچین و شب های برره بود که البته بیشتر شیرینی بود تا فاکتورهای دیگه... در مرد هزار چهره به فاکتورهای دیگه هم توجه بیشتری شده بود و اینبار در هیولا می شه گفت نتیجه ی این ترکیب بیشتر تلخی و گزندگیه تا شیرینی....تا اینجای کار که هیولا رو دیدم اگرچه در کل دوستش دارم و هنوز دلم می خواد قسمت های بعدی رو هم دنبال کنم ولی همچنان معتقدم چیزی از ترکیب مدیری و قاسمخانی هنوز کم داره...هنوز شاید اون انتظاری که از شاهکارهاشون دیدم توی این اثر اتفاق نیفتاده ، البته که قطعا انتظار از این دو نابغه بسیار زیاده وگرنه که تا اینجاش هم می شه هیولا رو دوست داشت...اما امیدوارم بامزه تر بشه و در کنار تیکه های گل درشتی که داره یه مقدار هم زیر پوستی تر هم به بعضی موضوعات بپردازه جوری که مخاطب خیلی تابلو در معرض سوژه قرار نگیره و یه کشف و شهودی هم بین اثر و مخاطب به وجود بیاد‌.‌ همچنان منتظر اون "آن" خواهم ماند...