من طرفدار “ونسان ونگوگ” هستم.

او فقط ۳۷ سال زندگی کرد.

در این ۳۷ سال ، کاری کرد که بعد از حدود ۱۵۰سال از زمان مرگش امروز نه تنها تابلو هایش قیمت ندارد بلکه میلیون ها نفر سالانه به موزه های بزرگ دنیا میروند تا کارهای ونگوگ را از نزدیک ببینند.

ونسان شاید در زمان مرگش بجز نقاشی هایش چیزی نداشت اما امروز ، موزه ها ، رستوران ها، شرکت های هواپیمایی ، مترو و ... همه از وجود نقاشی های ونسان سود میبرند.

جمله ی معروفی در کتاب “شور زندگی” از زبان ونگوگ را به یاد می آورم که میگفت: “زیبایی از درد زاده می شود.”