یزدانی توانایی تکرار تاریخ را دارد؟

 از چهار ماه قبل بود که زمزمه‌هایی درباره بازگشت رضا یزدانی کشتی‌گیر بازنشسته تیم ملی به گوش رسید. یزدانی بعد از المپیک ریو تا مدت‌ها مشغول درمان آشیل پای خود بود و دو سال دوری وی از میادین سبب شد که عملاً از جمع کشتی‌گیران فعال کشورمان خارج شده و به کشتی‌گیران بازنشسته اضافه شود.

سرانجام تغییر و تحولات در فدراسیون کشتی و متعاقب آن، بازگشت غلامرضا محمدی به کادر فنی تیم کشتی آزاد سبب شد که رضا یزدانی هم به جمع بازنشسته‌هایی اضافه شود که یک بار دیگر به کشتی بازگشته‌اند. از گوشه و کنار خبر می‌رسد که کمیل قاسمی هم می‌خواهد مجدداً به کشتی بازگشته و برای حضور در المپیک ۲۰۲۰ تلاش کند.

اما با این شرایط، آیا می‌توان انتظار داشت که یزدانی عملکرد دوران اوج خود را تکرار کند؟ این کشتی‌گیر ۳۴ ساله، دو بار در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳ قهرمان جهان شد و پیش از آن هم دو بار برنده مدال برنز مسابقات جهانی شد. کسب سه مدال طلا از بازی‌های آسیایی عملکرد این کشتی‌گیر را بیش از سایر هم‌تیمی‌های او درخشان ساخته است. اما دو سال دوری از تمرینات و درگیری با مصدومیت، به همراه دو سال بالا رفتن سن و سال یزدانی، آیا اجازه درخشش مجدد را به او می‌دهد؟

بد نیست مروری داشته باشیم بر شرایط ورزشکارانی که اوضاعی مشابه یزدانی داشتند و پس از خداحافظی به میادین بازگشتند.

غلامرضا تختی

از مشهورترین بازنشسته‌های ورزشی که به میادین بازگشت، می‌توان به غلامرضا تختی اشاره کرد. ‌تختی که در سال ۱۹۶۲ برنده مدال نقره مسابقات جهانی شده بود، پس از بازگشت در مسابقات المپیک توکیو عنوان چهارم را کسب کرد و یک سال بعد در رقابت‌های جهانی بدون کسب هیچ عنوانی از رقابت‌ها کنار رفت.

رسول خادم

قهرمان مسابقات جهانی کشتی آزاد در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵، در المپیک آتلانتا هم صاحب مدال طلا شد و آن‌گاه دو سال از کشتی کناره گرفت. خادم در بازگشت به مسابقات تا فینال رقابت‌های جهانی تهران هم رسید اما مقابل حریف کوبایی خود ضربه فنی شد و سپس برای همیشه از کشتی خداحافظی کرد.

آرش میراسماعیلی

اولین طلایی تاریخ جودوی ایران، در چهار دوره پیاپی مسابقات جهانی صاحب مدال شد که دوتای آن طلا و دوتای دیگر برنز بود. پس از کناره‌گیری از رقابت‌ها در سال ۲۰۰۸، آرش به عنوان یکی از اعضای کادر فنی جودو، کادر خود را در تیم ملی آغاز کرد اما چندی بعد به مسابقات بازگشت. حضور مجدد او با شکست مطلق همراه بود و او دیگر حتی در صحنه آسیا هم موفق به کسب مدال نشد.

علیرضا حیدری

قهرمان مسابقات جهانی ۱۹۹۸ کشتی تا سال ۲۰۰۶ در تیم ملی حضور داشت و پس از کسب سومین طلای پیاپی خود در بازی‌های آسیایی تشک کشتی را بوسید و از مسابقات کنار رفت. اما اندکی قبل از المپیک پکن به میادین بازگشت و بعد از مدتی تمرین، اشک‌ریزان تشک را بوسید و بازهم خداحافظی کرد. معلوم نشد این آمدن و رفتن او برای چه انجام شد؟  

باید منتظر ماند و دید که آیا یزدانی هم راه دیگر نفرات یادشده را طی می‌کند یا نتایجی متفاوت از سایرین کسب می‌نماید؟