کاوش‌های نجات‌بخشی در قلعه آلاجوق گرمی به پایان رسید

نادر فلاحی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: این کاوش های نجات بخشی در قلعه آلاجوق در محدوده سد عمارت شهرستان از 26 مهر آغاز شده بود.

وی تشریح کرد: مساحت محوطه آلاجوق 250 در 80 متر است که در 453 متر مربع آن کاوش شده و در نتیجه کاوش ها، تاسیسات نظامی شامل برجک های دفاعی، آب انبارها، پلکان های سنگی، معبد دست کند، واحدهای مسکونی، تنور و اجاق ها، هاون های دست کند و بخش هایی از کوچه ها و معابر مسکونی کشف شده است.

او به کشف آثاری از قرن سوم تا هفتم هجری قمری در این محوطه اشاره کرد و گفت: آثار کشف شده مربوط به دوره های تاریخی شامل خلفای عباسی، سلجوقی، خوارزمشاهی، ایلخانی و اوایل دوره قاجار است.

فلاحی گفت: در نتیجه بررسی های اطراف قلعه آلاجوق آثاری شامل پل آلاجوق (دوره سلجوقی) ، محوطه اجاقلی یورد(ایلخانی)، محوطه هره دره (دوره سلجوقی) ، مسیر سنگفرش دره رود (سلجوقی تا دوره معاصر) ، مسیر سنگفرش دره اینجیرلی (سلجوقی تا دوره معاصر) ، سد یا بند اینجیرلی (بخشی مربوط به دوره ایلخانی و بخشی مربوط به دوره معاصر) و گورستان زکیر (سلجوقی تا معاصر) است.

او افزود: اشیایی شامل ظروف لعابدار، سکه های مسی، ظروف آهنی، بخش هایی از زین و یراق اسب ، النگوهای شیشه ای، سرپیکان های آهنی و ظروف آشپزخانه مربوط به قرن سوم تا هفتم هجری قمری نیز کشف شده است.

سرپرست کاوش در قلعه آلاجوق نیز با تاکید به کشف آثاری از قرن سوم تا هفتم هجری قمری گفت: با توجه به اینکه منطقه کاوش شده در مخزن سد واقع شده و زیرآب می رود، پیشنهاد ما کاوش در بخش های دیگر محوطه است.

سید روح الله محمدی افزود: کاوش ها در این منطقه با هدف مطالعه و نجات بخشی برخی اشیا انجام شده و با توجه به اینکه در بخشی از محوطه کاوش ها انجام شده لازم است قبل از اینکه محوطه زیر آب برود در سایر بخش ها نیز مطالعات جامعی اجرا شود.

شهرستان گرمی مغان در شمال اردبیل واقع شده و یادگار ایران باستان و بجای مانده از دوران کهن تیموری و اشکانی است که میراث فرهنگی نقش بسته در لابلای صفحات سرگذشتش اهمیت تاریخی این منطقه را فریاد می زند.

بر اساس اعلام اداره کل میراث فرهنگی ، صنایع دستی و گردشگری استان اردبیل ، گرمی با ثبت بیش از 220 اثر بیشترین آثار تاریخی ثبت شده در استان را دارد.

به گفته کارشناسان ، آثار تاریخی گرمی بیشتر در درون تپه ها و قلعه های باستانی در خاک مدفون بوده و این ویژگی در پاسداری از میراث فرهنگی این منطقه در رهگذر زمان نقش مهمی ایفا کرده است.

قلعه های تاریخی آنزر ، یئل سویی و برزند در بخش انگوت ، تپه های باستانی آغامعلی در بخش مرکزی ، تپه سلاله در روستای سلاله و خرمن تپه سی در روستای شیخ لر بخش موران و شاه تپه سی که محل تاجگذاری نادر شاه افشار بوده از تاریخ پرفراز و نشیب و قابل تامل گرمی حکایت دارد.

از دیگر جاذبه های تاریخی گرمی قبور خمره ای و صندوقی شکل روی تپه های طبیعی کوچک در بخش موران است که در بین مردم به نام (دوه بوینی) یعنی گردن شتر شهرت دارد.

سیدمحمد ابراهیمی در کتاب پژوهشی در جغرافیای مغان از بررسی های ژاک مورگان باستان شناس فرانسوی در سال 1901 میلادی در گرمی خبر داده و نوشته است: این باستان شناس اشیای بدست آمده از قبور تاریخی گرمی را از 2100 تا ابتدای هزاره اول قبل از میلاد تاریخ گذاری کرده است.

به عقیده صاحبنظران یافته شدن نخستین پارچه بازمینه شطرنجی و نشان خورشید در روستای سلاله بخش موران که در موزه ملی ایران نگهداری می شود ، آثار ویران شده یک شهر در اطراف روستای شکراب در زمین های معروف به شت و قبر هایی احاطه شده از سنگ در بالای کوه صلوات از صفحات کتیبه ضخیم تاریخ گرمی است که حیرت هر بیننده ای را برمی انگیزد.

گفته می شود سنگ قبرهای تاریخی گورستان حفاظت شده روستای آلیله بخش مرکزی گرمی با نقوش هندسی دوره اسلامی مربوط به تیموریان بوده و قدمت این سنگ ها به 750 سال پیش برمی گردد.

بر اساس تحقیقات باستان شناسان، شهر گرمی در قدیم الایام یکی از مراکز عمده استقرار اشکانیان بوده و آثاری از دوره اشکانی در روستاهای رمضانلو ، دریامان و پرمهر این شهرستان کشف شده است.

انتهای پیام/